این روزها جریان برانداز مأیوسانه به مرور ناتوانی‌های خود مشغول است تا بیابد که چرا با وجود سرمایه‌گذاری و برنامه‌ریزی تمام‌عیار و همه‌جانبه برای موفقیت ابرپروژه براندازی جمهوری اسلامی، نتوانست کار را پیش ببرد و خیلی زود استیصال آنان مشخص شد. نظام اسلامی به مدد الطاف خفیه الهی، هوشیاری و بصیرت ملت، تدبیر رهبری انقلاب و شجاعت و دلاوری حافظان امنیت کشور، توانست اوضاع را مدیریت کرده و به تدریج به سمت فروکش کردن هدایت کند.
هر چند جنگ همه‌جانبه هنوز پایان نیافته و تلاش دشمن برای برپایی مرحله‌های جدید بلوا، با رنگ و بوی دیگر تداوم دارد و مواجهه با آن هوشیاری فراوان و اقدام مؤثر می‌طلبد که متولیان امر و ملت نجیب و غیور ایران باید نسبت به آن هوشمند باشند.
اما آنچه در این میان به مثابه یک ضرورت فرهنگی، اجتماعی و سیاسی باید مورد توجه قرار گیرد، مسئله «مرمت زخم‌هایی» است که بر تن جامعه نشسته است! واقعیت آن است که در این جنگ شناختی قلب و جان بخشی از جامعه دستخوش تردید و ابهام و کدورت و نفرت شده و نیاز است تا اقدامات مؤثری در مسیر «تألیف قلوب» صورت گیرد.
سال‌ها پیش بود که رهبر حکیم انقلاب اسلامی توجهات افکار عمومی را به یکی از آموزه‌های بنیادین اسلام ناب محمدی(ص) با عنوان «صلاح ذات‌البین» جلب کردند. ایشان در جلسه آن دکترین را شرح دادند و فرمودند:
«صلاح ذات‌البین که امیرالمؤمنین(علیه‌الصّلاةوالسّلام) در وصیّت مهم خود آن را بیان می‌کنند، فقط ائتلاف و اتّحاد ظاهری نیست که دو گروه و دو جماعت بر سر یک چیز، قراردادی ببندند و ائتلاف ظاهری تشکیل دهند؛ از این بالاتر است؛ یعنی فی‌مابین همدیگر، دل‌ها با هم صاف شود؛ ذهن‌ها نسبت به یکدیگر خوشبین شود و هیچ‌گونه تعرّض و ایذایی از کسی و از جناحی به یک مجموعه دیگر صورت نگیرد.»
ایشان در همین جمله، پس از اینکه می‌فرمایند: «و صلاح ذات بینکم»، به سخن پیغمبر اکرم(ص) استشهاد می‌کنند و می‌فرمایند: «فَإِنِّي سَمِعْتُ جَدَّكُمَا يَقُولُ: صَلاَحُ ذَاتِ الْبَيْنِ أَفْضَلُ مِنْ عَامَّةِ الصَّلاَةِ وَ الصِّيَامِ»؛ یعنی فضیلت اصلاح ذات‌البین مردم‌ـ دل‌ها را به هم نزدیک کردن و ذهن‌ها را نسبت به هم خوشبین نمودن‌ـ از هر نماز و روزه‌ای بیشتر است. اگر کسی نماز مستحبّی بخواند یا روزه مستحبّی بگیرد، یا برود برای اصلاح ذات‌البین تلاش کند، دومی افضل است. این هم از چیزهایی است که ما امروز به آن خیلی احتیاج داریم.»(1381/9/1)
امروز در این معرکه ناشی از جنگ رسانه‌ای و به واسطه زخم‌های ایجاد شده در قلب‌ها و ذهن‌های‌مان، به بازخوانی این دکترین کلیدی اسلامی نیازمندیم. حقیقت آن است که جامعه با قلب‌های همدل و نزدیک، جامعه‌ای پویا و قدرتمند خواهد بود، و اگر فاصله‌ها ما را از هم جدا کند و در اردوگاه‌های متفرق و در برابر هم قرار دهد، و جای محبت و ارادت، کینه و نفرت لانه کند، مدخلی برای نفوذ دشمن باز شده است!
سیاست‌های رسانه‌ای دشمن برای پاشیدن مستمر نفرت همچنان ادامه دارد و در تلاش است با پمپاژ دروغ و بازخوانی تلخ‌کامی‌ها، مانع آرامش ذهنی و تشویش‌های درونی شود. امروز به منزله یک راهبرد اساسی نیازمند تزریق همدلی در جامعه هستیم. هر اقدامی که ما را از هم دور کند، حرکتی در زمین دشمن خواهد بود. امروز زبان محبت آن زبان دیگری است که باید در کشور خریدار داشته باشد و آدم‌ها باید تریبون‌هایی باشند که همدلی و عطوفت را به افکار عمومی هدیه می‌دهند. زبان‌های تلخ و نگاه‌های غضب‌آلود بر دردهای ما خواهد افزود.
امروز پرچمداران جهاد تبیین نیازمند کلامی متقن و نرم و سرشار از محبت هستند تا پیش از آنکه عقل‌ها را قانع کنند، قلب‌ها را به تسخیر درآورند. نباید فراموش کرد که قلب‌ها دروازه فتح عقل‌ها هستند، دروازه‌ای که با کلید محبت و همدلی گشوده خواهند شد.
