در این جا حقوق بشر فراوان است

م.م

 طی هفته‌های اخیر موج اعتراض‌های گسترده نسبت به وجود زندان گوانتانامو و عدم رسیدگی نسبت به وضع زندانیان در این تبعیدگاه مخوف افزایش یافته است. محافل بین‌المللی و از جمله مقامات سیاسی بسیاری از کشورهای جهان گوانتانامو را مصداق اصلی نقض حقوق بشر در جهان می‌دانند و در این رابطه از سازمان‌های بین‌المللی و محاکم قضایی موجود در نظام بین‌المللی خواسته‌اند تا «بوش پسر»‌ و هم پیمانان او در کاخ سفید را به میز محاکمه بکشند.

«زمان» به شدت در حال گذر است ولی از اقدام نهادهای مربوط هیچ خبری نیست‌«جرج واکر بوش» صراحتا در یکی از سخنرانی‌های خود اعلام کرد که وی نخواهد گذاشت پای هیچ بازرسی به گوانتانامو باز شود. بالا رفتن آمار خودکشی و یا ابتلای زندانیان موجود در این زندان به انواع امراض شدید جسمی و روانی نشان دهنده تراژدی تلخ و وحشتناکی است که در پشت میله‌های گوانتانامو می‌گذرد.

گویا سگ‌های سیاه و هاری که صدای پارس کردن آنها با صدای فریاد زندانیان در بند جلادترین دولت جهان گره خورده است نسبت به زندانیان سیاه بختی که در داخل محبس‌های حساس به گرما و سرما زندانی هستند آزادترند!

«جرج واکر بوش» رییس جمهور ایالت متحده آمریکا خود نیز از گوانتانامو متنفر است! مسلما مشاهده پیکره‌های نیمه جان افرادی که به جرم دفاع از کشورشان در برابر اشغالگران بر چسب تروریست خورده‌اند باعث خواهد شد تا بعدها ذهن احمق‌ترین سیاستمداران جهان در مزرعه پدری خود در تگزاس کمی آشفته شود.

از این رو افرادی مانند «دونالد رامسفلد» و «دیک چنی» و «رایس» سعی دارند تا با کنترل اوضاع در گوانتانامو از دسترسی محافل بین‌المللی نسبت به اطلاعاتی که در آن جا وجود دارد جلوگیری کنند. البته این سه تاکنون در این راستا ناموفق عمل کرده‌اند هم اکنون تصاویر بدست آمده از گوانتانامو همانند آن چه در «بگرام» یا «ابوغریب» مشاهده می‌شود به اندازه‌ای تکان دهنده است که روح هر انسانی را می‌آزارد.

یکی از تفریح‌های روزمره «دونالد رامسفلد» وزیر دفاع ایالات متحده آمریکا مشاهده تصاویر مربوط به شکنجه گاههای واشنگتن در سرتاسر جهان است. وی از دیدن تصاویر وحشت ده انسانهای بی گناه به اندازه‌ای لذت می‌برد که نمی‌توان حد کاملی را برای آن تعریف کرد. بی سبب نیست که حتی بسیاری از اعضای حزب جمهوری‌خواه آمریکا وی را فردی روانی می‌دانند.

هر لحظه‌ای که در عالم بیرون سپری می‌شود برای زندانیان موجود در زندان گوانتانامو حکم یک عمر را دارد. در چنین شرایطی سکوت محافل قضایی موجود در نظام بین‌الملل چه معنایی می‌تواند داشته باشد؟ نکته جالب توجه این جاست که کاخ سفید دشمنان خود در نظام بین‌الملل را همواره نسبت به نقض حقوق بشر و عدم رعایت حقوق انسانی محکوم می‌کند . اظهارات رامسفلد، بوش، رایس و چنی در این خصوص واقعا مضحک و خنده‌آور است. زمان محاکمه بزرگترین جنایتکاران عامل بشری هنوز معلوم نیست. رییس جمهوری ایالات متحده آمریکا و همراهان وی متهمین ردیف اول این دادگاه هستند و متحدان اروپایی جمهوری خواهان و حامیان شکنجه در نظام بین‌الملل باید در ردیفهای بعدی محاکمه شوند. در سال گذشته مقامات کاخ سفید با افتخار اعلام کردند یک ژنرال آمریکایی را جهت رسیدگی به پرونده مظنونین تروریست در گوانتانامو انتخاب کرده‌اند.

هم اکنون بسیاری از انسان‌های بی گناه به جرم حمایت از تروریسم و در حقیقت به جرم دفاع از کشور خود در برابر بیگانگان نخست به زندان «بگرام» در نزدیکی کابل منتقل می‌شدند و سپس از آن جا راهی «گوانتانامو» خواهد شد.

هنوز مسیر مرگ بین آسمان بگرام تا گوانتانامو تحت نظارت کاخ سفید و سازمان جاسوسی ایالات متحده آمریکا فعال است و در این میان هیچ گونه نظارتی از سوی سازمان‌های بین‌المللی پذیرفته نیست.

سازمان‌های بین‌المللی زمانی به درد کاخ سفید می‌خورند که از انها به عنوان پلکانی در جهت نیل به اهداف امپریالیسم نوین استفاده شود. در غیر این صورت فشارهای واشنگتن بر سازمان ملل متحد و سازمان‌های مشابه افزایش خواهد یافت.

در صورتی که این سازمان‌ها نتوانند به وظیفه خود جهت استیفای حقوق انسانی زندانیان «گوانتانامو» عمل کنند باید در انتظار افول اعتماد میان سایر کشورهای تعریف شده در نظام بین‌الملل و سازمان‌های فراقاره‌ای و فرامنطقه‌ای ماند. هم اکنون زندانیان بی گناه گوانتانامو در وضعیت بسیار نامناسبی به سر می‌برند و جرج واکر بوش و همراهان تروریست وی نیز مسئول جنایات خود در قبال این افراد هستند. جنایاتی که حتی بیان گوشه‌ای از آنها طاقت فرساست.