پاکسازی نژادی

پس از جنگ جهانی اول و اشغال فلسطین به وسیله انگلیس، روند ورود صهیونیست‌ها به فلسطین تشدید شد و صهیونیست‌ها طی 30 سال حضور انگلستان در سرزمین فلسطین توانستند تحت حمایت این کشور رشد کرده و برای خود سازمان‌های مدنی و نظامی ایجاد کنند و سرزمین‌های فلسطینی را به اشغال خود درآورند و جمعیت خود را از حدود سه هزار نفر در سال 1917 به 600 هزار نفر در سال 1947 برسانند.
طی این مدت، صهیونیست‌ها که چندین سازمان نظامی ایجاد کرده بودند، اقدام به اشغال شهرها و روستاهای فلسطینی و پاکسازی آنها از اهالی این مناطق کردند؛ به گونه‌ای که بسیاری از کارشناسان فلسطین حتی تاریخ‌دانان یهودی این اقدام صهیونیست‌ها را طرحی از پیش آماده شده برای پاکسازی نژادی سرزمین فلسطین می‌دانند. از جمله این دانشمندان «ایلان پاپه» مورخ یهودی و استاد سابق دانشگاه حیفاست. وی کتابی را با عنوان «پاکسازی نژادی در فلسطین» نوشت که پس از نگارش این کتاب مورد آزارهای مکرر قرار گرفت و از دانشگاه اخراج شد و اکنون در دانشگاه‌های انگلیس تدریس می‌کند. در این کتاب طرح‌ها و اقدامات صهیونیست‌ها برای کشتار، اخراج و آواره کردن ساکنان روستاها و شهرهای فلسطینی با استناد به مدارک تاریخی روایت شده است. در 29 نوامبر 1947، سازمان ملل با پذیرش طرح تقسیم فلسطین (قطعنامه 181)، به‌طور کلی ترکیب قومیتی جمعیت این کشور را نادیده گرفت و به جنبش صهیونیسم سرزمینی داد که بیش از نیمی از وسعت فلسطین را شامل می‌شد. در آن وقت، یهودیان تنها صاحب کمتر از 7 درصد کل زمین‌های فلسطینی بودند که حدود 3 درصد آن را خریداری کرده بودند. مطابق با قطعنامه خائنانه سازمان ملل، بیش از 56 درصد این سرزمین به یهودیان اختصاص یافت و تنها کمتر از 44 درصد این سرزمین به فلسطینیان اختصاص یافت! زمانی که صهیونیست‌ها در سال 1947 عملیات پاکسازی نژادی در فلسطین را آغاز کردند، آنجا سرزمینی آمیخته از یهودیان و فلسطینیان بود و فلسطینیان بومی بیش از دو سوم جمعیت را در این کشور تشکیل می‌دادند. در اوایل دسامبر 1947، در محدوده‌ مرزهای ترسیمی برای کشور یهودی از سوی سازمان ملل، حدود یک میلیون نفر فلسطینی از جمعیت یک میلیون و سیصدهزار نفری فلسطینیان زندگی می‌کردند و جامعه‌ یهودی فقط ششصد هزار نفر جمعیت داشت. «بن گوریون» معتقد بود، «این وضعیت باید به نفع یهودیان تغییر پیدا کند و این پراکندگی جمعیت، توانایی ما را برای نگهداری از تمامیت ارضی کشور یهودی زیر سؤال می‌برد و تنها کشوری با دست کم 80 درصد جمعیت یهودی، کشوری با ثبات خواهد بود»؛ سیاستی که تاکنون دنبال شده است.