آيتاللّه جوادیآملی: «قبل از رفتن به مکه خدمت آيتاللّه طباطبايی رسیديم و از ايشان خواستيم ما را نصيحتی کنند.» ايشان گفتند: «خدا میفرمايد: فَاذکروُنی اَذْکرْکمْ، اگر به ياد من باشی، من هم به ياد تو هستم؛ اگر خدا به ياد تو باشد، در حقيقت قدرت مطلق و عزيز مطلق به ياد توست، ديگر از چه چيزی بترسيم؟» اگر کسی مطمئن شود که وقتی به ياد خداست، قديرِ عليمِ سميعِ بصيرِ جوادِ مطلق، که مالک هستی است، به ياد او و مراقب اوست، با اين روحيه و با کشف توجّهِ حق به بنده، فقط به «بندگی» خواهد پرداخت. مگر ما چيزی جز اين میخواهيم؟