فناوری نشاط معنوی

جامعه بشری به تبع آحاد خود،نیازهای متفاوت و متنوعی دارد که رشد صحیح جامعه در گرو تأمین درست و به موقع این نیازهاست.

از جمله این نیازها، شادی و نشاط و سرگرمی است؛ نیازی که پاسخ صحیح به آن با ظرایف زیادی آمیخته است و بی‌دقتی در آن می‌تواند شادی و نشاط را به سرعت به بیراهه بکشاند.
واقعیت این است که ما در این زمینه کم‌کاری فراوانی داریم و این تعلل ما و از سویی حتی گاهی زیاده‌روی در عزاداری و خلق دهه‌های بی مبنا با فرصت طلبی دشمن، موجب شکل‌گیری ذهنیت ‌های ناصحیح در باره اسلام شده است!

دستیابی به فناوری‌های گوناگون از جمله فناوری‌های فرهنگی، از لوازم دور شدن از نقطه آسیب‌‌پذیر کنونی و رسیدن به موقعیت خلق فرصت ‌های تازه است.
این مسأله بخصوص وقتی ما در مسیر تمدن سازی قدم برداشته‌ایم اهمیت مضاعف پیدا می کند.

"فناوری فرهنگی" در سند ملی توسعه فناوری‌های فرهنگی و نرم، مصوب شورای عالی انقلاب فرهنگی اینگونه تعریف شده است.

« مجموعه‌ای از روش‌ها، ابزار‌ها و فرآیند‌های تبدیل دانش و منابع فرهنگی به کالا‌ها و خدمات فرهنگی می‌باشد که ایجاد‌کننده و یا منتقل کننده ارزش‌های فرهنگی موردنظر فناوران حوزه فرهنگی می‌باشد.»

فناوری فرهنگی می‌تواند صنایع فرهنگی و فناوری نرم را نیز پویا نماید و گام‌های بلند، متفاوت و جدیدی را خلق کند.

جشنی که در سال گذشته به مناسبت عید بزرگ غدیر در خیابان ولیعصر تهران برپا شد، به رغم کاستی هایی که داشت (از جمله ایجاد مزاحمت یا سختی برای مردمی که حتی در مراسم شرکت کرده بودند) نمونه بزرگی برای رسیدن به فناوری فرهنگی بود.

گام ارزشمند سال گذشته که مهر تأیید رهبر فرزانه انقلاب را هم دریافت کرد، امسال گسترده ‌تر، پیشرفته ‌تر و جذاب‌تر از سال قبل شکل گرفت و نشان داد اولا چه فرصت های طلایی در این بعد از اسلام انقلابی نهفته است و ثانیا جامعه ما حتی آنهایی که بعضا ظواهر دینی را متأسفانه رعایت نمی کنند چقدر به این مراسم دینی اقبال دارند و ثالثا بخش‌های مردمی و غیرمردمی مستعد و توانمند در برپایی مراسم سوگواری و عزا، اگر قرار باشد در این زمینه هم وارد شوند، بااستعداد و پرظرفیت هستند.

جشن ده کیلومتری غدیر در تهران بعلاوه جشن‌های باشکوه دیگری که در سرتاسر ایران عزیز برپا شد، جلوه متفاوتی از ایران اسلامی و انقلابی را به نمایش گذاشت، جلوه‌ای که بدون تردید، دوستان انقلاب را در سراسر جهان خشنود و دشمنان را دلخور و افسرده می کند و اهل نظر و تعمق را به اندیشه وامی‌دارد.

این همان جامعه ‌ای است که کمتر از دو هفته دیگر سیاهپوش می شود و بزرگترین و محزون ترین عزاداری‌ها را برای حضرت اباعبدالله الحسین برپا می ‌سازد.

غم و شادی، سرور و حزن و انقباض و انبساط روحی نیاز طبیعی بشر است و تامین این نیاز وقتی با معنویت همراه می شود انسان را رشد داده به کمال خود نزدیک می کند؛ همانگونه که پاسخ ‌های انحرافی به آن و تلفیقش با وساوس شیطانی و غرایز نفسانی او را به بیراهه و انحراف و نهایتأ سقوط و انحطاط می‌کشاند.

در هر حال، در آغاز راهی طولانی برای دستیابی به فناوری فرهنگی در مقیاس جهانی و تمدنی هستیم ولی خوشبختانه این حرکت شروع شده است.

منبع: فارس