جنایتکار جایگزین جنایتکار

اگر قرن نوزدهم را قرن یکه‌تازی بریتانیا بدانیم، بدون شک قرن بیستم را باید قرن قرار گرفتن آمریکا در صدر غارتگران جهانی دانست. با تبدیل آمریکا به کشوری قدرتمند و صاحب ثروت، خوی استعمارگری اروپایی‌ها به ساکنان این سرزمین نیز منتقل شد و به همین دلیل به تدریج این کشور به بزرگ‌ترین متجاوز جهانی مبدل شد و بسیاری از ملت‌ها طعم تلخ زیاده‌خواهی‌ها و تجاوزات را این‌ بار ذیل پرچم دیگری چشیدند.
آمریکایی‌ها در ابتدا تلاش کردند با چهره‌ای موجه خود را سردمدار صلح و حقوق بشر و عدالت و آزادی و دموکراسی معرفی کنند. در اعلامیه استقلال آمریکا، بر بسیاری از ارزش‌های حقوق بشری تأکید شده است؛ اما خیلی زود ملت جهان فهمیدند تفاوتی ماهوی بین جنایتکاران یانکی، انگلیسی، فرانسوی و... وجود ندارد و ادعای حمایت از حقوق بشر فریبی بیش نیست. در این میان، وجود فهرستی طولانی از انواع و اقسام جنایات و فجایع در کارنامه آمریکایی‌ها، روی اسلاف خود را سفید کرده است.
تنها در نیمه دوم قرن بیستم، ایالات متّحده آمریکا حدود 100 کودتای نظامی و براندازی حکومت‌ها را طراحی و رهبری کرده است و ده‌ها بار به طور مستقیم به اشغال نظامی کشورها دست زده یا آنها را به مداخله نظامی تهدید کرده است. از جنگ جهانی دوم، کشورهای زیر سلطه، صحنه اصلی دخالت‌ها و کودتاهای نظامی یا شبه کودتا و ضد کودتا و استقرار دیکتاتوری‌های نظامی بوده‌اند. به سادگی می‌توان برآورد کرد که کاربرد گسترده شیوه‌هایی، چون تهدید، کودتا، اشغال نظامی و ...، تا چه اندازه به استقلال کشورها و فرآیند تصمیم‌گیری دولت‌ها صدمه و زیان می‎زند.
بدون تردید، دستگاه‌ها و آژانس‌های مختلف جاسوسی آمریکا، فعالانه در طرح و اجرای کودتاها و توطئه‌ها، برای سرنگونی حکومت‌های مردمی مشغولند و مسئول کودتاهای بی‌شمار در جهان هستند؛ البته در این راستا و برای دستیابی موفقیت‌آمیز به اهداف، آمریکا از کمک و پشتیبانی سیاستمداران طرفدار سیاست غرب، استفاده‌های زیادی می‌کند.
آمریکا با مداخله آشکار از طریق سلطه و استثمار و تحریم اقتصادی، تهاجم فرهنگی، حمله نظامی، پیاده کردن نظامیان، تهدید یا توسل به کودتای نظامی و سرنگون کردن دولت‌های ملی و مردمی اقدام می‌کرد. در واقع، دولت‌هایی که حاضر نبودند به برنامه‌ها و خواسته‌های یکجانبه‌گرایانه تن بدهند، حذف شده و دولت‌های مجری منافع سرمایه‌داری را به جای آنها بر سر کار می‌آورد. آمریکا طی یک قرن اخیر، به ویژه پس از جنگ جهانی دوم، با این روش منافع خود را در جهان سوم تثبیت کرده است.