صبح صادق >>  دین >> یادداشت
تاریخ انتشار : ۲۱ تير ۱۴۰۲ - ۱۵:۰۴  ، 
کد خبر : ۳۴۸۷۷۰

دلسوز واقعی باشیم

یکی از عواملی که سبب فاصله گرفتن جوان و نوجوان از ارزش‌های دینی می‌شود، رفتار نامناسب دیگران با اینهاست، برخوردها هم برخوردهای خوبی نیست. رفتار غلط من مذهبی را می‌گذارد پای اسلام، خب این جوان و این نوجوان هم در حدی نیست که بگوید فلانی اشتباه کرد چه ربطی به اسلام دارد، من را نماد اسلام می‌بیند... . خیلی‌ها رفتارهای غلط ما را در قالب دین پای حساب دین خرج می‌کنند و می‌گویند: آقا فلان هیئتی، فلان مسجدی، فلان مسئول این‌جوری کرد پس کل نظام و کل اسلام زیر سؤال می‌رود. این خطاست. این قضاوت هم قضاوت اشتباهی است، خب نوع برخوردها هم در جذب‌ها و دفع‌ها مؤثر است ما چگونه برخورد می‌کنیم، پیغمبر اسلام(ص) فرمودند: چند چیز را من تا زنده هستم ترک نمی‌کنم تا بشود درس برای همه تا قیامت، یکی از آن چیز را پیغمبر(ص) فرمود سلام کردن به بچه‌ها در کوچه‌هاست، نه حاج آقا سلام کردن به بچه خودت در خانه‌ات اینکه هنر نکردی، به فرزند خودت داری سلام می‌کنی، به همین بچه‌هایی که در کوچه و خیابان هستند سلام کن، گاهی اوقات این‌قدر غرور داریم، باد شدیم تکبر پیدا کردیم این چه کسی است؟ سلامش کنیم، فرد اول نظام خلقت که رسول‌الله(ص) است این‌را می‌فرمایند بنده حاضر هستم به‌عنوان یک بزرگ‌تر به کوچک‌تر، یک مدیر به آبدارچی، یک تاجر به حمال بازار سلام کند... ما اگر می‌خواهیم این جوانی که دارد فاصله می‌گیرد این دختر، این پسر، وقت بگذاریم برای اینها با خیرخواهی بیاییم سمت اینها یک خرده هم ما از جنبه دفاعی و تهاجمی داریم برخورد می‌کنیم، بارها شده به بعضی از کسانی‌که شما قیافه‌اش را می‌بینید می‌گویید آقا این از اسلام بویی نبرده... خب امام حسین(ع) ناصح است، انبیاء ناصح هستند، حضرت هود می‌فرماید من پیام خدا را دارم به شما می‌رسانم و خیرخواه هستم، ناصح هستم و امین هستم، امانتدار هستم. مردم باید این را در نصیحت‌کننده ببینند، درکش کنند، آقایان فرزندان‌تان باید احساس کنند که پدر دلسوزی هستی، گاهی اوقات پدر دلسوز هم هست، ولی بیان حرفش حکایت دلسوزی نمی‌کند، مادر دلسوز فرزند است؛ ولی یک‌جوری دارد رفتار می‌کند که فرزند فکر می‌کند دشمن است، این حالت دلسوزی، خیرخواهی، امانتداری را مخاطب ما باید بفهمد، علی‌بن ابی‌طالب(ع) می‌فرماید: «قُلُوبُ الرِّجَالِ وَحْشِیةٌ» قلب مردم وحشی است(یعنی گریزان است)، «فَمَنْ تَأَلَّفَهَا أَقْبَلَتْ عَلَیه‏»(نهج‌البلاغه، حکمت 50) اگر توانستی قلب وحشی را تسخیر کنی، حرفت اثر می‌کند، قلبش را اگر به دست نیاوردی، حرفت اثر نمی‌کند... .

نظرات بینندگان
ارسال خبرنامه
برای عضویت در خبرنامه سایت ایمیل خود را وارد نمایید.
نشریات