دیدار اول
اولین بار درمراسم شهید نادر طالب‌زاده(ره) با گروه‌شان آشنا شدم. در میان توجه به حرف‌های جلو و پشت تریبون مراسم، تراکتی به دستم داده شد که در آن نوشته بود: «اکران فیلم غریب‌ـ با حضور خواهر شهید بروجردی(ره) و مداحی، دارالشهداء و خیمه‌گاه شهدا محل شهادت شهید امر به معروف و نهی از منکر شهید روح‌الله امیراحمدی، اجتماعی برای اقامه حجاب» و من رفتم. دیر رسیدم. نیمی از فیلم رفته بود. مهم نبود چون من برای عرض ارادت به شهید امیر احمدی و علی‌الخصوص اقامه حجاب رفته بودم. همچنین رفته بودم که ببینم‌شان. دختران انقلاب را می‌گویم. اجتماعی که در این بی‌تفاوتی برخی از مسئولان با دستان خالی تنها دغدغه‌شان، اقامه حجاب و فرهنگ غیرت و عفت و شهادت و امر به معروف و نهی از منکر بود. بعد از اکران فیلم به دست مبارک خواهر شهید بروجردی(ره) به دو دختر خانم کم حجاب روسری قرمز هدیه شد که بی‌گمان باید نشانه‌ای از خون شهدایی، چون امیر احمدی‌ها، آرمان علی‌وردی‌ها، روح‌الله عجمیان‌ها و علی خلیلی‌ها باشد که اسطوره غیرت و عفت و عزت بودند.
دیدار دوم
بعد از هتک حرمت و اهانت به محل شهادت شهید آرمان علی‌وردی و مخدوش کردن عکس شهید، باز جلوداری دختران انقلاب با همیاری گروهی از آقایان به نام گروه مهدی یاوران، اجتماعی شکل گرفت برای نکوداشت یاد شهید آرمان علی‌وردی و تمام آنچه از آن دفاع کرد و خونش در پای آن اعتقاد جاری شد و من باز هم رفتم. این بار مراسم رسمی‌تر و با جمعیت بیشتری بود. داستانی این وسط رقم خورد که زیبایی این مراسم را بی‌نظیر کرد. جذبه خون پاک به قول رهبرم روحی له‌فدا «آرمان عزیز» دختری را از لندن به میان ما کشیده بود. در میان گریه می‌گفت آرمان خواهر نداشته و من از لندن آمدم اینجا و حاضر بودم جانم را هم بدهم؛ ولی این اتفاق برای آرمان نیفتد. به نظرم مهم‌ترین قسمت گفته‌های این بانو که می‌تواند برای ما تلنگری بزرگ باشد، این است که او می‌گوید باید از روزی که در کشورمان آرمان و آرمان‌ها نباشند بترسیم، زیرا در کشورهای دیگر کسی برای ناموس و دختران کشورش جانش را نمی‌دهد و هر کسی دنبال کار خودش است و این اتفاق فقط در کشور ما می‌افتد و اینکه هفتاد نفر آدم بتوانند یک نفر را اینجوری به خاطر اینکه حالا فکر می‌کردند کار درستی را انجام می‌دهند، این چنین بر سرش هجوم آورند، خیلی وحشتناک است و هیچ توجیهی ندارد. کاش بشود قدر همدیگر را بدانیم. مراسم مفصل بود و بیشتر از این در این متن که هدفش چیز دیگری است، نمی‌گنجد.
دیدار سوم
در این روزها لایحه عفاف و حجاب به تصویب دولت رسیده و قرار است به مجلس برسد، اما نقد مهم به این لایحه نادیده گرفته شدن نقش مردم مؤمن در جامعه دینی ماست! مگر نه این است که خداوند همه را از زن و مرد به این وظیفه شرعی امر کرده و آن را از بالاترین عبادت‌ها قرار داده و امت‌های پیشین را برای ترک آن لعنت کرده است و حالا دختران انقلاب قیام کرده‌اند و از همدیگر در کانال خود می‌خواهند مطالبه‌گر باشند و بر این امر مهم پافشاری کنند. امام کاظم(ع) می‌فرمایند: «باید امر به معروف و نهی از منکر کنید وگرنه نابکاران شما زمام کارهای‌تان را به دست می‌گیرند، آنگاه نیکان‌تان دعا کنند؛ ولی دعای‌شان مستجاب نشود.»
دختران انقلاب این بار به کف خیابان آمده‌اند تا حی علی خیرالعمل کنند برای اقامه حجاب. پاتوق‌شان مترو صادقیه و چهار راه ولی‌عصر درطول دهه کرامت است، تا مردم را با رأفت و رحمت امام رئوف، امام رضا(ع) و بانوی مهر و نور، حضرت فاطمه معصومه(س) آشنا کنند. تا نشان دهند که هنوز هستند فطرت‌های پاکی که جاذبه انقلاب امام خمینی(روحی له فدا) را دریافت کرده‌اند و قدم در همان راهی گذاشته‌اند که خیلی‌ها یا از آن برگشته‌اند یا در همهمه دنیا راه گم کرده‌اند. آری، اینان که در کف خیابان و در میانه میدانند ناموس اسلام هستند که با تأسی به قیام فاطمی(س) و صلابت زینبی(س) با شکوه و اقتدار پرچم عفت خود را سر کرده‌اند تا شاید در جایی فطرتی پاک و خالی از تعصب و عقده را به آغوش مهربانانه‌شان بکشند و آنان نیز به این رود بپیوندند. اینان که در میانه میدان چشم امیدشان به هیچ دولت و مجلسی نیست. هم اینانند که مشغول یارگیری برای امام عصرشان(ع) و ولی زمان‌شان در میانه میدانند و یاریگر امام و ولی‌شان هستند. اینان شهادتی زنانه می‌طلبند. پرپرشدنی در میانه وزیدن امواج بادهای مخالف ظلمت‌ها که می‌وزند، ولی نمی‌هراسند و استقامت می‌کنند. به قول سید شهیدان اهل قلم سیدمرتضی آوینی(ره): «برای جانبازی در راه آرمان‌ها یاد بگیر که در این سیاره رنج صبورترین انسان‌ها باشی.» خدایا چنین صبری به ما عنایت فرما.
