با فرارسیدن ایام محرم، آنچه در صدر اهمیت قرار دارد، جهتگیری کلی هیئات مذهبی و مطالبی است که در این مجالس در قالب سخنرانی و مداحی ارائه میشود و انتظار میرود محتوای این جلسات در راستای اقامه امر سیدالشهداء(ع) و مبتنی بر اهداف و آرمانهای نهضت حسینی باشد.در سالهای اخیر، جریانهای انحرافی تلاش کردهاند هیئات مذهبی را از روح و جوهره خود جدا کنند. یکی از این جریانها که از سوی رهبر حکیم انقلاب اسلامی به جریان «تشیع انگلیسی» شهرت یافته است، الگویی از هیئتداری را ارائه میکند که میتوان آن را «هیئت سکولار» نامید.
هیئت تراز اسلام ناب محمدی(ص) محفلی است که در جهت تقویت جبهه حق عمل میکند؛ برخی از جریانهای سیاسی نیز تلاش دارند الگویی از هیئت سکولار ارائه دهند که با منافع جناحیشان سازگار باشد. این جریان میکوشند تا هیئات انقلابی و حزباللهی را تخریب و بدنام کرده و با انگ زدن و متهم کردن به جناحی بودن، مردم را از رجوع به چنین جلساتی منع کنند و اتفاقاً هیئتهای سکولار را نماد هیئت تراز نهضت حسینی معرفی کنند! توصیه آسیبشناسانه مرجع عالیقدر شیعه که فرمودهاند: «نباید به نام مداحی كارهای سیاسی و جناحی كرد خطبای محترم نیز باید مراقبتهای لازم را داشته باشند» نیز دست مایه بهرهبرداری سیاسی ایشان شده و با مصادره به مطلوب و تحریف معنوی این اظهارات نسبت به سیاسی شدن هیئتهای انقلابی موضع گیری کرده و آنان را به پرهیز از ورود به سیاست دعوت میکنند.
جالب آنجاست که خود به این توصیهها پایبند نیستند و برخلاف ادعایشان در طول سالهای اخیر هیئتهای محدودی که اصلاحطلبان توانستهاند آماده کنند، رویکردی کاملاً سیاسی داشته و چهرههای سیاسی سخنرانی و منبر آن را بر عهده داشتهاند. سالها پیش بود که در محرم سال 1395، حجتالاسلام سروش محلاتی در دانشگاه علامه طباطبایی تهران سخنانی را با عنوان «امکان یا امتناع مذاکره در سیاستهای انقلابی» ایراد کرد و کوشید تا از قیام حسینی بستری برای توجیه مذاکرات دیپلماتیک دولت اعتدال فراهم آورد. اظهاراتی که با واکنشهای صاحبنظران تاریخ اسلام همراه بود! به واقع اصلاحطلبان قبول دارند که نهضت امام حسین(ع) خرج توجیه مذاکره و برجام و دیپلماسی التماسی شود، اما اگر در تحلیل قیام حسینی بر ضرورت دفاع از انقلاب اسلامی و تبعیت از رهبری نظام اسلامی و هوشیاری و بصیرت در برابر دشمن و استکبارجهانی تأکید شود، جلسه به سیاسی بودن متهم خواهد شد.
حاصل این نگرش آن است که نهضت حسینی در سال 61 ه.ق محبوس و ابتر مانده و از تبدیل شدن به مانیفستی برای تبیین مرزهای جبهه حق و باطل در دنیای امروز و ایستادگی و مقاومت در برابر جبهه استکبار جهانی باز مانده است.