از موضوعات مهم و تعیین‌کننده در تاریخ انقلاب که لازم است به جد در کانون جهاد تبیین برای نسل‌های حاضر و آینده قرار بگیرد، مسئله هشت سال دفاع مقدس است. دفاع مقدس دوران طلایی تاریخ انقلاب است که همواره در تمامی دوران‌های بعد ماندگاری و پایداری خود را در ترویج بسیاری از صفات بالای انسانی حفظ کرده و همیشه به مثابه الگوی مناسب آحاد جامعه اسطوره‌ای تکرارنشدنی در کارنامه درخشان جمهوری اسلامی ایران باقی می‌ماند. دفاع مقدس پیش از آنکه دفاع باشد، فرهنگ و مکتب جهادی درس‌آموز فراتر از زمان و مکانی است که در آن اتفاق افتاده و این حقیقت، زمانی قابل فهم خواهد بود که دفاع مقدس همان‌گونه که بوده، مورد توجه قرار بگیرد. ۳۱ شهریور سرآغاز هشت سال جنگ، خون، مقاومت، شهادت، ایثار و رشادت‌های پیر و جوان ایرانی در دفاع از اسلام، انقلاب، تمامیت ارضی ایران و تمام ارزش‌های ملی و اسلامی بود که در اوج نابرابری بلافاصله پس از انقلاب به ایران تحمیل شد؛ اما ملت قهرمان ایران با وجود اینکه از جانب استکبار جهانی تحت فشار بود و در داخل کشور جناح‌های وابسته به غرب و شرق درصدد تضعیف نظام نوپا بودند، توانست در همه جبهه‌ها مقاومت کند و با تأسی از حرکت تاریخی حضرت امام حسین(ع) ثمره‌ای بالنده از فرهنگ ایثار و شهادت را برای همیشه در تاریخ این مرز و بوم به جای گذاشت و این فرهنگ در تاریخ ایران به یک سنت هویت‌بخش و موجب قوام و دوام مردمان آزاده تبدیل شد. چند دهه از پایان جنگی هشت ساله که روزگاری بر اثر زیاده‌خواهی دشمنان بر کشور عزیزمان تحمیل شده بود، می‌گذرد؛ جنگی که سراپای آن مملو از درس‌ها و عبرت‌هایی است که با جهاد تبیین همچنان می‌تواند برای تداوم نظام و انقلاب و جامعه، از جمله جوانان راهگشا و کارساز باشد و برای همه آحاد ملت، به ویژه جوانانی که آن زمان را درک نکرده‌اند، مفید باشد. رهبر معظم انقلاب درباره اهمیت جهاد تبیین در عرصه دفاع مقدس می‌فرمایند: «شما مى‌بینید که این حضرات کُره‌اى‌ها‌ـ من از کار اینها خوشم مى‌آید‌ـ تاریخ ندارند؛ لذا می‌گویند «افسانه جومونگ»، افسانه فلان. یعنى از اوّل حساب را تسویه می‌کنند؛ [می‌گویند] افسانه است، واقعیّت نیست. یک‌چیزى در مى‌آورند، یک تاریخ براى گذشته خودشان درست می‌کنند، که وقتى یک جوان کُره‌اى به این فداکارى‌ها و به این شجاعت‌ها و به این کارهاى عجیب غریبِ سینمایى نگاه می‌کند، خب احساس هیجان می‌کند، احساس هویّت می‌کند، احساس افتخار می‌کند. ما اینها را در واقعیّت زندگى خودمان داریم، اتّفاق افتاده، پیش آمده؛ چرا از اینها استفاده نمی‌کنیم؟ به‌نظر من یک قصور بزرگى‌ـ نمی‌گوییم تقصیر؛ لااقل قصور بزرگى‌ـ اتّفاق افتاده است، باید جبران بشود. به‌نظر من ما پنجاه سال دیگر هم بایستى درباره دفاع مقدّس بنویسیم، بگوییم، توصیف کنیم، تشریح کنیم، انواع و اقسام هنرها را به خدمت بگیریم، براى اینکه این حادثه عظیم را تبیین‌کنیم.»
