آقا میرزااسماعیل دولابی: روزی حضرت آیتالله شاهآبادی مهمان ما بود، پدرم کنار ایشان نشسته بود و از ایشان موعظهای خواست که «آقا ما را موعظهای کن که به دردمان بخورد.» مرحوم شاهآبادی این جمله را فرمودند: «اگر این خانه شیشه بند باشد و داخل آن پر از آب و همه ما نیز تشنه، آیا نگاه به این آب ما را سیراب میکند؟»
«باید به اندازه یک سر سوزن از عالم حقیقت سوراخی در پیش چشم انسان باشد تا از عالم حقیقت انسان بچشد و بنوشد! و بداند سیراب کنندهاش الله است و کسی که به او طعام میدهد نیز الله است؛ «هُوَ یطْعِمُنی وَ یسْقین»