خداوند راه تسلط بر اهل ایمان را بسته است

در طول تاریخ اسلام و حتی ادیان دیگر، دشمنی با دین خدا و انسان‌ها وجود داشته و دارد. دشمنانی که دست شیطان از آستین آنها بیرون می‌آید، فرصت‌هایی برای خود ایجاد کرده و از نقاط ضعف مؤمنان و متدینان استفاده می‌کنند و آنان را مورد ظلم و ستم قرار می‌دهند. آنها همیشه روی ساده‌لوحی یا طمع بزرگان یک قوم حساب باز می‌کنند و می‌کوشند با سخنان فریبنده اعتماد آنان را جلب کنند. دشمنان طوری حق را باطل و باطل را حق جلوه می‌دهند که برخی مؤمنان و متدینان ستم و ظلم به برادران و خواهران دینی خود را می‌بینند و سکوت می‌کنند! همچنین با ایجاد تفرقه و دشمنی میان مردم، دور کردن آنان از حقیقت، تطمیع، تهدید و... میان ملت‌ها شکاف ایجاد می‌کنند و آنان را به جان یکدیگر می‌اندازند. خداوند در قرآن کریم بارها مسلمانان را به دوری از دشمن، شناخت آن و اعتماد نکردن به وعده‌های دروغینش امر کرده است. اینکه نباید به دشمن اعتماد کنیم و از مبارزه و جنگ با دشمن دست بکشیم و فریب وعده‌های او به نام صلح، دوستی و پیشرفت را بخوریم، به پیمودن مراحل سخت علمی و عملی نیاز ندارد. در این زمینه فقط کافی است زندگی گذشتگان را ببینیم و رفتار دشمن با آنان را بررسی کنیم تا بفهمیم که دشمنان انسانیت هیچ دل‌سوزی‌ای برای ما ندارند. خداوند در قرآن کریم نمی‌گوید تجربه و مشاهده را کنار بگذارید و ببینید من چه می‌گویم، می‌فرماید کافی است اطراف خود را بهتر از قبل ببینیم و از تجربه گذشتگان درس بگیریم. خداوند می‌فرماید: «أَفَلَمْ یَسیرُوا فِی الْأَرْضِ فَیَنْظُرُوا کَیْفَ کانَ عاقِبَةُ الَّذینَ مِنْ قَبْلِهِمْ دَمَّرَ اللَّهُ عَلَیْهِمْ وَ لِلْکافِرینَ أَمْثالُها»؛ چرا در زمین و تاریخ ملت‌ها نمی‌گردند و مطالعه نمی‌کنند تا با نگاه عبرت‌آموز ببینند عاقبت ملت‌های ظالم گذشته چگونه رقم خورد؟ خداوند آنها را با هرچه به آنان وابسته بود، نابود کرد. اى پیامبر، نظیر این عقوبت‌ها براى کافران و دشمنان عصر تو هم هست.(محمد/10) اگر مسلمانان این تذکر قرآن و همین یک آیه قرآن را در طول صدها سال گذشته جدی می‌گرفتند، الآن جهان در تسخیر مسلمانان بود و از دست‌اندازی کافران به جان، مال، ناموس و وطن مسلمانان خبری نبود. در تاریخ گذشتگان هم می‌توانیم ببینیم که همیشه خداوند یاور مسلمانان و مؤمنان واقعی بوده و با امدادهای غیبی و حمایتش، دشمن را در عقب‌ترین خط تجاوز و شرارت نگه داشته است. امروز می‌توانیم به وضوح ببینیم کسانی‌که بنا داشتند دنیا را به تسخیر خود درآورند، در سرزمینی کوچک گرفتار شده‌اند و هرچه می‌خواهند قدرت‌شان و سیطره‌شان را بیفزایند، نمی‌توانند و هر روز ضعیف‌تر می‌شوند. آیا این چیزی جز امدادهای الهی و یاری مسلمانان و انسان‌های آزاده از جانب خداوند است؟! در قرآن کریم آمده است «كسانى‌كه به آيات خدا كفر مى‌ورزند و پيامبران را به ناحق مى‌كشند و دادگستران را به قتل مى‌رسانند، آنان را از عذابى دردناك خبر ده، آنان کسانی‌اند که اعمال‌شان در دنیا و آخرت تباه و بی‌اثر شده و برای‌شان هیچ یاوری نخواهد بود.» هنگامی‌ که خداوند در قرآن از «حبط» اعمال کافران می‌فرماید و هنگامی که نیت دشمنان و نتیجه‌ای را که به‌دست آورده‌اند، می‌بینیم، چیزی جز بدبختی و نکبت نمی‌توانیم برای دشمنان متصور شویم. آری، دشمنان می‌خواستند به کجا برسند و اکنون به کجا رسیده‌اند. اگر اندازه یک دانه گندم عقل در سر دشمنان بود، به قصد خود و جایی که هستند، نگاه می‌کردند و به خداوند، قرآن و دین ناب محمدی(ص) ایمان می‌آوردند. به‌عبارتی، آنان اگر در برابر قدرت الهی و عظمت قرآن و وعده‌های الهی کمی متواضع شوند، حق را پیدا می‌کنند و از شرارت دست برمی‌دارند. در مقابل، اگر مقاومت مسلمانان در مبارزه متوقف نشود و با عبرت گرفتن از گذشته استحکام خود را بیشتر کند، جهان از شرّ کافران نجات پیدا می‌کند. سربازان واقعی اسلام کسانی‌ هستند که جز خداوند از کسی نمی‌ترسند، در مبارزه با دشمنان محکم و استوارند و پاداشی جز آزادی و سرافرازی برای‌شان متصور نیست. خداوند در قرآن می‌فرماید: «کسانی بودند که تبلیغ رسالت‌های الهی می‌کردند و (تنها) از خدا می‌ترسیدند و از هیچ کس جز او واهمه نداشتند و همین بس که خداوند حساب‌گر (و پاداش دهنده اعمال آنها) است.»(احزاب/39) آنچه سربازان و پاسداران اسلام نیاز دارند، «صبر» و «استقامت» از خداوند است تا دشمن را از خانه و کاشانه خود دور کنند. «اى پروردگار ما، بر ما شكيبايى ببار و ما را ثابت‌قدم گردان و بر كافران پيروز ساز.»(بقره/250) خداوند از نیت قلبی فدائیان دین و انسانیت آگاه است و اعمال‌شان و جهادشان را می‌بیند و آنان ‌را یاری می‌فرماید. «پس همان‏گونه که فرمان یافته‏‌اى، استقامت کن و همچنین کسانى‌که با تو به‌سوى خدا آمده‌‏اند(باید استقامت کنند) و طغیان نکنید، که خداوند آنچه را انجام مى‌دهید مى‏‌بیند.»(هود/112) کافران فکر می‌کنند می‌توانند بر مؤمنان و مظلومان تسلط پیدا کنند و نمی‌خواهند از تصورات خیالی خود دست بردارند؛ در حالی‌که خداوند وعده داده است این اتفاق نمی‌افتد و کافران بر مؤمنان و مسلمانان تسلط پیدا نمی‌کنند. خداوند متعال در آیه 141 سوره نساء می‌فرماید: «خداوند هیچ‌گاه برای کافران نسبت به اهل ایمان راه تسلّط باز نخواهد نمود.»