شما تنها خبر خوش این عالمید. این روزها که در دل غزه آیه 30 سوره بقره تصویر میشود: «زمانى كه پروردگارت به فرشتگان فرمود: من در زمين جانشينى قرار مى دهم، گفتند: آيا كسانى را جانشين مىكنى كه فساد كنند و خونها بريزند، در حالى كه ما تو را تسبيح و تقديس مىكنيم؟! فرمود: من چيزى مىدانم كه شما نمىدانيد.» شما بیایید و همان «میدانم»ی باشید که تنها خبر خوش این عالمید.
آقاجان، در دنیا جز شما خبری نیست و بیخبری از شما، یعنی دلتنگی و آه. باور بفرمایید ما دلمان به اندازه خودمان کوچک است و دلتنگی شما به وسعت این زمین؛ برای همین این روزها که بیشما میگذرد دورانِ سختی است، آه از این بی شما گذشتنها.
تمام آرامش شمایید. شما همان مرجع ضمیر پنهان تمام اشارههای دست و چشم و سخنانمان هستید که در قلبمان حضور دارید. پس بیایید تا این محبت به آن حضور برسد. نگذارید دلتنگی قلب و روحمان را زمینگیر کند. نگذارید این ترس با ما برای ابد بماند که شما بیایید و ما آن روز نباشیم.
مولاجان! انتظار شما زندگی ماست، چه خوب گفت مرحوم آیتالله بهجت: «اگر ما برای تعجیل فرج دعا نکنیم یا در دعا کردن جدی نباشیم یا آثار جدیت در ما نباشد، به ضرر دنیای ما هم خواهد بود، چه رسد به آخرت و از شروط استجابت دعا توبه از معاصی است.»