آیتالله مجتبی تهرانی: «قرآن برای تمام عالم است؛ اما «هدی للمتقین» است؛ فقط متقین میتوانند از آن استفاده بکنند. وقتی بنده هر کار بدی میکنم؛ لیاقتی ندارم که از قرآن استفاده کنم. قاعده کلی این است که «حَلاوَةَ الدُنيا مَرارَةُ الآخِرَةِ.» هر چه از این دنیا بیشتر استفاده کنی، در آن دنیا کمتر خواهی داشت. جبرئیل عرضه داشت: «یارسولالله! شما استثناء هستید.» هر چه شما از دنیا استفاده بفرمایید، از آخرت شما کم نخواهد شد. اگر اجازه دهید، این کوه را برای شما طلا بکنم، حضرت از پذیرفتن این پیشنهاد ابا کردند! جبرئیل عرض کرد: « وفقت بکل خیرٍ». این قبول نکردن، کلید تمام خیر است.»