کارخانه خبرسازی

با توجه به ضعف عملکرد رسانه‌های جمعی در جهان سوم، در انتشار حقایق و واقعیت‎های اجتماعی، رسانه‌ها با جعل و تحریف فریبکارانه، وقایع و حقایق را وارونه جلوه می‌دهند. البته یکی از شگردهای خبرگزاری‎های بزرگ جهانی این است که کمتر از دروغ آشکار استفاده می‌کنند، بلکه اخبار را به شکل ماهرانه‎ای تحریف می‎کنند، به‎گونه‎ای که دریافت‎کنندگان خبر همان نتایج مورد نظر سیاستمداران و صاحبان زر و زور را اخذ و اظهار کنند. رسانه‌هایی، نظیر سی‌ان‌ان، بی‌بی‌سی و صدای آمریکا سوابق دروغگویی تاریخی دارند و مدت‎ها روی آنها مطالعه شده است؛ ولی سؤال این است که دروغ‌ها چگونه به مردم منتقل می‌شوند که آنها فریب می‌خورند؟ یکی از شیوه‎های اصلی رسانه‌های دروغ‎پرداز، این است که با چیدن یک سفره خوب و پرزرق و برق از انواع اخبار و گزارش در قهوه شما یک مقدار گرده سمی هم می‎ریزند و شما مسموم می‎شوید. بنابراین، شما تصور نکنید بی‌بی‌سی و سی‌ان‌ان می‌آیند کلاً به شما دروغ بگویند. یکی از شیوه‎هایی که بی‌بی‌سی سال‌هاست به منزله یک بنگاه سخن‎پراکنی از آن استفاده می‌کند، این است که اعتماد مخاطبان خودش را با پاشیدن دانه جلب می‌کند و بعد اخبار دروغ مورد نظر خودش را لا‎به‌لای این دا‎نه‌‎ها می‎گنجاند. شما اگر یک ساعت به تماشای بی‌بی‌سی بنشینید، می‎بینید که 50 دقیقه آن مفید است، ولی 5 تا 10 دقیقه مطلب دروغ و فریبکارانه دارد که لابه‎لای آن 50 دقیقه گم می‌شود و مخاطب هم احساس نمی‌کند. این مطلب به تاریخ استعمار غرب برمی‎گردد، رسانه‌های بین‌المللی اعم از روزنامه‌ها، رادیو و تلویزیون که از طریق دولت‎های‌شان تغذیه می‌شوند، خیلی فعالیت کردند. بودجه بی‌بی‌سی را دولت می‌دهد و این قانون است و اصلاً در اساسنامه آن آمده که اهداف این بنگاه خبری ترویج سیاست‎های انگلیسی است. آن وقت شما فکر می‎کنید بی‌بی‌سی دلسوز ما ایرانی‎هاست که برای‌مان اخبار فارسی پخش می‌کند؟ بنابراین، تمام اخبار بی‌بی‌سی در اتفاقات اخیر تحریک‎آمیز و آمیخته با دروغ‎پردازی‎های بسیار بود.  نخستین بار «والتر لیپمن» روزنامه‎نگار آمریکایی، در سال 1992 با پی بردن به قدرت رسانه‌ها درالقای برخی گمان‎ها و پندارها به مردم، از این اصطلاح بهره برد. به اعتقاد او رسانه‌ها به مردم نمی‎گویند که چگونه بیندیشند؛ ولی به آنها می‎گویند که درباره چه بیندیشند. «رسانه‌های بیگانه برای القای خبر شیوه خاصی دارند. آنها یک دروغ را لابه‌لای چند خبر راست قرار می‌دهند. برای نمونه، اگر بخواهند 10 خبر را پوشش دهند، هفت خبر آن کاملاً واقعیت دارد، دو خبر شبهه‎انگیز و غیرقابل اعتماد است و خبر دیگر هم دروغ محض است. ترتیب چینش این خبرها نیز اینگونه است: شش خبر اول مثبت است، هفتمین خبر شبهه‎ناک است و هشتمین خبر کاملاً دروغ است، مجدداً خبر نهم شبهه‎ناک و آخرین خبر هم صحیح است. این شیوه را سال‌ها استفاده کرده‌اند و مخاطب هم از آنجا که شش خبر مثبت می‎شنود، قطعاً به درستی خبرهای بعد اطمینان پیدا می‌کند. در کنار این کار، شروع به تهیه اخبار تکمیلی درباره دروغ می‌کنند و از هر ترفندی برای تأیید خبر دروغ از جمله تهیه گزارش خبری استفاده می‌کنند.»  یکی از مصادیق جعل و تحریف حقایق، عملکرد روزنامه‌های صهیونیستی و آمریکایی است. در طول ماه‎های گذشته مقالات بسیاری در رسانه‌های خبری «مرداک» منتشر شده است که سعی کرده‎اند وجهه عمومی دولت ایران را در نظر جهانیان تخریب کنند؛ اما بیشتر این مقاله‌ها از منابع مشکوکی نقل شده‎اند. برای نمونه، یک رسانه خبر منتشر می‌کند که ایران تا بمب هسته‌ای چند قدم فاصله دارد و منبع حرف‌هایش را رسانه دیگری می‌زند که از قضا آن هم متعلق به مرداک است! این‌گونه اخبار و حقایق را راحت جعل و ذهن مردم را مسموم می‌کنند.