انتخابات هشتمین دوره مجلس شورای اسلامی در حالی در روز جمعه 24 اسفندماه 1386 برگزار شد که دولت اصولگرای نهم که در سوم تیرماه 1384 به ریاست دکتر محمود احمدینژاد به قدرت رسیده بود، متولی برگزاری آن بود. حاکمیت تمام عیار گفتمان اصولگرایی پس از فتح قوه مجریه و قوه مقننه شرایط را برای پیروزی جریان اصولگرا در انتخابات دور هشتم آماده و کار را برای جریان رقیب سخت کرده بود.
در انتخابات مجموعهای با عنوان کمیته 5+6 که متشکل از نمایندگان همه طیفهای اردوگاه اصولگرایان بود، شکل گرفت تا راهبرد و تاکتیک این طیف را در انتخابات مجلس هشتم مدیریت کند. این مجموعه که به «جبهه متحد اصولگرایان» شهرت یافت، از سه ضلع «جبهه پیروان خط امام و رهبری»، «جمعیت ایثارگران و تحولخواهان» و «رایحه خوش خدمت» تشکیل میشد که سرانجام در تهران 10 نفر نصیب هر یک از این سه جریان شد تا فهرست تهران با 30 نفر شکل گیرد.
از سوی دیگر، بخشی از جریان اصولگرا که در کمیته 5+6 سهمی نداشتند و در فهرست نهایی تهران نیز قرار نگرفتند، به طور مستقل وارد میدان شده و به «ائتلاف فراگیر اصولگرایان» شهرت یافتند. اینها در نهایت تصمیم گرفتند فهرست انتخاباتی مستقل خود را ارائه دهند که در آن 9 نفر از نامزدهای حاضر در فهرست جبهه متحد اصولگرایان نیز حضور داشتند.
در مقابل جریان دوم خرداد در حالی خود را آماده هشتمین دوره انتخابات مجلس شورای اسلامی میکرد که در چند انتخابات گذشته، نتوانسته بود موفقیت قابل توجهی را کسب کند. پیروزی در این دوره میتوانست امیدهای این جریان برای بازگشت به قدرت را زنده کرده، این جریان را از محاق حاصل شده خارج کند. سرانجام جریان دوم خرداد شامل گروههایی چون حزب مشارکت، سازمان مجاهدین و مجمع روحانیون مبارز و گروههای همسوی دیگر با عنوان «ائتلاف اصلاحطلبان» (یاران خاتمی) وارد میدان شدند.
از سوی دیگر، حزب اعتماد ملی به رهبری مهدی کروبی قرار داشت که پس از انتخابات ریاستجمهوری نهم در سال 1384، از مجمع روحانیون استعفا داده و ضمن انتقاد به عملکرد گروههای دوم خرداد از قبیل حزب مشارکت، سازمان مجاهدین و مجمع روحانیون مبارز، خود مدعی اصلاحطلبی شده و این تشکیلات جدید را به راه انداخته بود.
واجدان شرایط شركت در این انتخابات 43میلیون 824 هزار نفر بودند كه از این تعداد حدود 22 میلیون و 350 هزار و 254 نفر در انتخابات شركت كردند. اصولگرایان فاتح مطلق این انتخابات بودند.