مجلس خبرگان

 آیا اعضای مجلس خبرگان که بیشتر آنها سن و سال بالایی دارند، توانایی جسمانی رسیدگی به وظایف خود را دارند؟
هر چند تقاضا برای جوان‌گرایی در مجلس خبرگان تقاضای قابل قبول و مورد توجهی است که باید به استقبال آن رفت، اما درباره این ملاحظه باید به چند نکته توجه کرد:
اولاً بررسی ترکیب سنی اعضای مجلس خبرگان نشان می‌دهد، همگی پیر و مسن نیستند؛ بلکه در میان اعضای مجلس خبرگان رهبری افراد جوان و میان‌سال متعددی وجود دارند که در بیرون از این مجلس نیز از جایگاه‌های حساسی برخوردار بوده و با همه توان مشغول به خدمت هستند. مروری بر میانگین سنی نمایندگان مجلس نشان می‌دهد، در اولین دوره که در سال 1361 تشکیل شد، میانگین سنی اعضای خبرگان 53 سال بود. دومین دوره مجلس خبرگان که در سال 1369 آغاز به کار کرد، میانگین سنی اعضا از 53 سال به 60 سال افزایش یافت. در دور سوم خبرگان رهبری که در سال 1377 تشکیل شد، میانگین سنی اعضا به 62 سال رسید. در دوره‌ چهارم مجلس خبرگان رهبری که در سال 1385 تشکیل شد، میانگین سنی اعضا افزایش یافت و به 63 سال رسید.  در دوره پنجم مجلس خبرگان رهبری به سال 1394، ترکیب سنی مجلس خبرگان رهبری جوان‌تر شد و شش عضو کمتر از 50 سال داشت. سیدروح‌الله صدرالساداتی 30 ساله جوان‌ترین راه یافته به خبرگان پنجم بود. بعد از او، احمد پروانی (33 ساله) و مجید تلخابی (34 ساله) در رتبه دوم و سوم جوان‌ترها قرار داشتند. محمد حاج ابوالقاسم دولابی از زنجان 40 سال داشت. جواد مجتهد شبستری 49 سال و محسن اسماعیلی 50 سال داشتند. آیت‌الله آملی‌لاریجانی، حجت‌الاسلام ابراهیم رئیسی و سیداحمد خاتمی هر سه ۵۵ ساله بودند.
ثانیاً جوانی مفهومی نسبی است که برای مسئولیت‌های گوناگون تعریف متفاوتی دارد. برای جایگاهی که داشتن اجتهاد شرط عضویت آن است، نمی‌توان انتظار داشت که جوانانی کم سن و سال بتوانند وارد آن شوند!
ثالثاً وزانت علمی و وجاهت علمای میان‌سال و با تجربه به حدی بوده که تاکنون اکثریت تمایل داشتند نماینده خود برای خبرگان رهبری را از میان ایشان برگزینند. تغییر ذائقه پیش آمده در میان نسل جوان می‌تواند در ادوار آینده مجلس خبرگان بیشتر به سمت جوان‌ترها تمایل یابد.
رابعاً تأکید ویژه بر توانایی جسمانی در اموری اجرایی که با جوانی و جنب و جوش فراوان نسبتی دارد، معنادار خواهد بود. این در حالی است که آنچه در این مجلس بیش از موارد دیگر برجسته است، توانایی‌های علمی است که می‌تواند فقاهت و تصمیمات فقاهتی رهبری در جایگاه حکمرانی را ارزیابی کرده و هم تجربیاتی که می‌تواند صلاحیت نظارتی این مجلس را افزون کند. 
خامساً بخشی از فعالیت‌ها که نیازمند توان پیگیری و سرکشی و... باشد، از سوی کارشناسانی که به خدمت گرفته می‌شوند، دنبال می‌شود.