سخنانی درباره مقاومت و ایستادگی در قرآن آمده است که در هر زمان و مکانی می‌توان از آن برای مقابله و رفع مشکلات زندگی فردی و اجتماعی استفاده کرد. قرآن با حالتی افشاگرانه و بدون پرده خطرهایی را که متوجه زندگی انسان است، توضیح می‌دهد. اینکه دشمن اصلی و دوست اصلی شما کیست؟ از چه کسانی باید الگو بگیرید؟ راه و روش زندگی شما چگونه باید باشد؟ نگاه‌تان به حقایق و رفتارها چطور باشد؟ چگونه باید به تاریخ و به گذشتگان نگاه کنیم؟ اگر راه دین را نرویم، چه عاقبتی در انتظار ماست؟ معرفی دقیق راه و چاه و اینکه ترفندهای شیطان و سربازان آن برای نابودی ما چیست؟ از چه چیزی بترسیم و از چه چیزی نترسیم؟ و در کل مسائلی که توجه به آن می‌تواند بهترین زندگی را برای ما رقم بزند، گفته شده است. به‌همین دلیل است که می‌گوییم قرآن کامل‌ترین کتاب برای هدایت و سعادت انسان است. ما در قرآن درباره طریقه دشمنی شیطان و دشمنان دین نکات بسیاری می‌بینیم. یکی از این تذکرها این است که باید مراقب باشیم دشمنان «صبر» ما را به ترس و بی‌تابی تبدیل نکنند. انسان‌ها نقطه ضعف‌هایی دارند که می‌توان با استفاده از آن تمام رفتار و گفتار آنان را تحت تأثیر قرار داد و او را مسخر کرد. از دست دادن دارایی‌هایی، مانند فرزندان، اموال، ثروت‌های مادی و معنوی، بی‌‌ارزش شدن، از کار و از چشم افتادن و در کل به‌خطر افتادن چیزهایی که برای جمع‌آوری آنان زحمت کشیده است، می‌تواند محل ورود شیطان به افکار و رفتارهای ما باشد. در این زمینه خداوند در قرآن می‌فرماید: «وَلَنَبْلُوَنَّكُمْ بِشَيْءٍ مِنَ الْخَوْفِ وَالْجُوعِ وَنَقْصٍ مِنَ الْأَمْوَالِ وَالْأَنْفُسِ وَالثَّمَرَاتِ وَبَشِّرِ الصَّابِرِينَ»؛ البته شما را به اندكى ترس و گرسنگى و بينوايى و بيمارى و نقصان در محصول مى‌آزماييم و شكيبايان را بشارت ده.(بقره/155) آن‌کسی که معتقد است نقص‌های زندگی‌اش را خداوند جبران می‌کند، نقطه ضعفی دست شیطان و دشمن نمی‌دهد. کسی‌که اموال و دارایی‌های خود را در راه خدا خرج می‌کند و اعتقاد دارد به اینکه خداوند برکت می‌دهد و دارایی‌های او را زیاد می‌کند، خود را در تنگنای افکار شیطانی قرار نمی‌دهد. اهمیت صبر به قدری است که این مفهوم به‌همراه مشتقات آن 103 بار در 93 آیه و 45 سوره قرآن به‌کار رفته است که برخی از آنها به صبر بر مصائب اجتماعی اشاره دارد. امیرالمؤمنین(ع) می‌فرماید: «صبر آن است که انسان مصیبتی را که به او می‌رسد، تحمل کند و خشم خود را فرو برد.»(غررالحکم، ج2، ح1874) دین اسلام دینی است که انسان را به تعادل و کنترل ویژگی‌های اخلاقی و رفتاری امر می‌کند. هدایت خشم به مسیری که در آن سعادت و رشد وجود دارد، صحیح است؛ اما اگر خشم بخواهد زندگی ما و صبر ما را تحت تأثیر قرار دهد، تسلیم اراده دشمنان خود می‌شویم. اگر در مقابل تعدی‌های دشمن صبر کنیم و از مبارزه، شهادت یا نقص در بخشی از اموال‌مان واهمه‌ای نداشتیم و از آن نترسیدیم، دیگر کسی نمی‌تواند ما را ضعیف ببیند و فکر حمله و هجمه به ما را در سرش بپروراند.
