یکی از زیباترین و پرمعناترین آیات قرآن آیه 35 سوره نور است. خداوند در توصیف خودش از عبارت نور استفاده فرموده است. البته این انتخاب طوری است که ما بتوانیم آن را درک کنیم. در این آیه آمده است: «خدا نور آسمان‌ها و زمين است. مَثَل نور او چون چراغ‌دانى است که در آن چراغى و آن چراغ در شيشه‌اى است. آن شيشه گويى اخترى درخشان است که از درخت خجسته زيتونى که نه شرقى است و نه غربى، افروخته مى‌شود. نزديک است که روغنش‌ـ هر چند بدان آتشى نرسيده باشد‌ـ روشنى بخشد. روشنىِ بر روى روشنى است. خدا هر که را بخواهد با نور خويش هدايت مى‌کند و اين مَثَل‌ها را خدا براى مردم مى‌زند و خدا به هر چيزى داناست.»(نور/35) بسیاری از روایات چراغ‌دانی را که در این آیه آمده است، وجود پربرکت و مطهر حضرت زهرا(س) معرفی فرموده‌اند. امام صادق(ع) می‌فرماید: «مشکات، فاطمه(سلام‌الله‌علیها) است.»(الکافی، ج۱، ص۱۹۵) نکات بسیاری در این آیه و تفسیر آن وجود دارد که به یک بررسی همه‌جانبه و تأمل و دقت در آیات دیگر قرآن و روایاتی که می‌تواند مفاهیم این آیه را روشن کند، نیاز دارد. یکی از مفاهیمی که در این آیه وجود دارد، این است که حضرت زهرا(س) مانند چراغ‌دانی نور خداوند و اهل بیت(ع) را درون خود حفظ می‌کند و نور الهی از وجود بابرکت حضرت زهرا(س) به عالمیان متساعد می‌شود. این چراغ‌دان نور را از هر آسیب و گزندی حفظ می‌کند و خود را سپری در برابر کسانی که می‌خواهند این نور را خاموش کنند، قرار می‌دهد. بنابر تشبیهی که خداوند در این آیه آورده است، حضرت فاطمه(س) نور خداوند و اهل بیت(ع) را در معانی و مفاهیم و علوم مربوطه بیشتر می‌کند و جلوه‌ای زیبا به آن می‌بخشد. این به معنای آن است که خداوند اراده کرده نورش از سمت حضرت صدیقه طاهره(س) به سمت عالم بتابد. وقتی آیه بعد را می‌‌خوانیم که می‌فرماید: «في بُيُوتٍ أَذِنَ اللهُ أَنْ تُرْفَعَ وَ يُذْکرَ فيهَا اسْمُهُ يُسَبِّحُ لَهُ فيها بِالْغُدُوِّ وَ الْآصالِ»؛ [اين چراغ پرفروغ] در خانه‌هايى قرار دارد که خداوند اذن فرموده [ديواره‌هاى] آن را بالا برند [تا از دستبرد شياطين در امان باشد] و در آنها نام خدا برده شود و صبح و شام در آنها تسبيح او گويند(نور/36)، بیشتر به این موضوع پی می‌بریم که محبت حضرت فاطمه(س) ما را از دسترس شیاطین، جن و انس دور می‌کند و مادیات، معنویات، اخلاق و ایمان ما را توسعه داده و به آن کیفیت می‌دهد. ابن‌عبّاس می‌گوید: خدمت رسول خدا عرض کردم: منظور کدام خانه‌ها است؟ آن حضرت فرمودند: «خانه انبیاء»؛ و با دست به خانه دخترش حضرت فاطمه اشاره فرمود.(بحارالأنوار، ج۲۳، ص۳۲۶) خداوند به‌واسطه محبت حضرت فاطمه(س) انسان‌ها را هدایت فرموده و به سمت بهشت فرامی‌خواند. هنگامی که مؤمنان محبت به حضرت انسیه(س) را در وجود خود احساس می‌کنند، شادمان شده و خداوند را شکر می‌کنند. «وَيَوْمَئِذٍ يَفْرَحُ الْمُؤْمِنُونَ»(روم/4)
