برای بررسی قرارداد صلح سوریه و رژیم صهیونیستی (انعقاد قرارداد صلح بین حافظ اسد و اسحاق رابین) و اتخاذ تصمیم درباره آینده حزب‌الله در صورت امضای قرارداد صلح به ایران آمده بودم، ابتدا با تمام نهادهای ذی‌ربط جلسات مفصل و طولانی داشتم. سپاه پاسداران، وزارت اطلاعات، آقای خاتمی رئیس‌جمهور آن وقت و حتی جناب هاشمی‌رفسنجانی همه بالاتفاق نظرشان این بود که پس از امضای این قرارداد، باید حزب‌الله به یک حزب سیاسی تبدیل و کلیه فعالیت‌های نظامی حزب‌الله باید تعطیل شود، تا اینکه در پایان ملاقات‌ها خدمت رهبر معظم انقلاب مشرف شدم. من هر وقت به ایران می‌آیم، همیشه آخرین کسی که خدمت‌شان می‌رسم؛ رهبر معظم انقلاب است؛چرا که نتیجه سفر را باید به اطلاع ایشان برسانم و ملاقات ایشان حُسن ختام سفرهای بنده به ایران است. در این ملاقات گزارشی از جمع‌بندی‌ها را ارائه کردم که در مجموع با تمام نهادهای انقلابی به این نتیجه رسیده‌ایم که بعد از امضای قرارداد صلح بین «حافظ اسد» و «اسحاق رابین» باید فعالیت‌های نظامی حزب‌الله تعطیل شود و تنها به عنوان یک حزب سیاسی فعالیت کنیم. بعد از ارائه گزارش، رهبر معظم انقلاب با اشاره دست و بدون مقدمه فرمودند: «قرار نیست قراردادی امضا شود، این قرارداد به جایی نمی‌رسد و شما نگران قرارداد نباشید. شما جنگ بزرگی در پیش دارید، نیروهای‌تان را سه برابر کنید» و به بنده دستور دادند سه هزار نفر دیگر به نیروهای حزب‌الله اضافه کنم. همچنین به نهادهای مربوطه نیز دستور دادند که امکانات ما را سه برابر کنند. پس از این به لبنان بازگشتیم و در کمال ناباوری بعد از چند هفته «اسحاق رابین» به دست یک یهودی افراطی ترور و طرح صلح اسرائیل و سوریه کان لم یکن شد و چند سال بعد، اسرائیل به لبنان حمله کرد که اگر تصمیم آن روز رهبر معظم انقلاب نبود، قطعاً نمی‌توانستیم با رژیم صهیونیستی مقابله کنیم.
خاطرات حجت‌الاسلام سیدعبدالله حسینی از دیدار سیدحسن نصرالله با رهبر معظم انقلاب
