ژئوپلیتیک گرسنگی

یکی از معضلات اجتماعی‌ـ اقتصادی که پس از خروج غارتگران برای مستعمرات باقی مانده، فقر است که اوج آن را می‌توان در قاره سیاه و آمریکای جنوبی مشاهده کرد. نویسنده کتاب «ژئوپلیتیک گرسنگی» که در دهه 1950، آن را به تحریر در‌آورده، معتقد است: «در همه آمریکای جنوبی حتی یک کشور وجود ندارد که اهالی آن از عواقب گرسنگی مصون باشند. همگی آنها از این مصیبت رنج می‌برند با این حال مصیبت در برخی نواحی سخت و در نواحی دیگر ملایم‌تر است.» 
آمار بانک جهانی در سال 2000 میلادی، اعلام کرد که تعداد افراد زیر خط فقر با درآمد روزانه کمتر از یک دلار، برابر 1/3 میلیارد نفر است و تعداد آنهایی که درآمد روزانه‌شان کمتر از 2 دلار است، 2/8 میلیارد نفر برآورد می‌شود. بیشترین این جمعیت در آسیای جنوبی و شبه صحرای آفریقا زندگی می‌کنند. در سال 1981، نزدیک به پنجاه میلیون انسان بر اثر گرسنگی و سوء تغذیه جان خود را از دست دادند که این رقم بیش از مجموع قربانیان جنگ جهانی دوم است. روند مزبور همچنان ادامه دارد؛ به گونه‌ای که روزانه فقط 35000 کودک در جهان از گرسنگی جان خود را از دست می‌دهند. 
نمونه‌های فراوانی از فقر در مستعمرات می‌توان برشمرد؛ برای نمونه در حالی که بیش از یک قرن از حاکمیت استعماری آمریکا در پورتوریکو می‌گذرد، این کشور حوزه کارائیب در فقر غوطه‌ور است. بر اساس یکی از گزارش‌های سازمان اداره آمار آمریکا که به تازگی انتشار یافته است، 1/6 میلیون نفر از 3/5 میلیون مردم پورتوریکو در فقر به سر می‌برند که 900 هزار نفر از آنها در وضعیت بسیار بدی زندگی می‌کنند. این گزارش اداره آمار آمریکا، همچنین نشان داد 25 درصد از مردم پورتوریکو تنها 16 دلار در روز به دست می‌آورند تا بتوانند زنده بمانند؛ در حالی‌که بر اساس استانداردهای این سازمان، کسب روزانه 33 دلار فقر محسوب می‌شود.
آمار بالای فقر در پورتوریکو به معنای است که بسیاری از مردم این کشور به خدمات و مراقبت‌های بهداشتی دسترسی ندارند و پرداخت هزینه داروهای مورد نیاز برای درمان بیماری‌هایی که به آن مبتلا شده‌اند، برای‌شان مقدور نیست.