رأی لیستی

یکی از بحث‌های داغ در آستانه انتخابات تاکتیک «اعتماد به لیست» و «رأی دادن لیستی» است و بررسی اینکه آیا این شیوه از رأی دادن مورد تأیید است یا خیر؟ در این الگو بر رأی دادن کامل بر همه اعضای لیست تأکید شده است. لیستی که پس از ماه‌‌ها تلاش و از دل جلسات متعدد حاصل آمده است. این اقدام مستظهر به کلام و مرامی از رهبر معظم انقلاب اسلامی است. معظم‌له مدتی قبل فرمودند: «مردمی که می‌خواهند رأی بدهند، اعتماد کنند به آن مجموعه‌هایی که واقعاً قابل اعتمادند؛ بعضی‌ها هستند که قابل اعتماد نیستند؛ کَالذِی استَهوَتهُ الشی طین؛ گاهی این‌جور نیست که از روی صفا و واقعیت و علاقه‌مندی به انقلاب‌ [باشد]‌ـ اساس کار، انقلاب است‌ـ و از روی علاقه‌مندی به انقلاب بیایند یک فهرست پیشنهادی را بدهند؛ نه، روی مقاصد دیگر‌ـ گاهی اوقات مقاصد فاسد‌ـ پیشنهادهایی می‌دهند. مردم توجه کنند و ببینند که آن فهرست‌هایی را که پیشنهاد شده است از کجا پیشنهاد شده؛ از طرف چه کسی پیشنهاد شده؛ آن کسانی را که مورد اعتمادند، قابل اطمینانند، قابل اعتمادند انتخاب بکنند.»  ایشان بار دیگر در دیدار مردم قم به مسئله «درست انتخاب» کردن اشاره کردند و در باب اینکه مردم چطور به نامزدها برای انتخابات اعتماد کنند، در حالی‌که همه‌ آنها را نمی‌شناسند، فرمودند: «به نظر بنده این‌جور می‌رسد که چون یکایک افراد را ممکن است نشناسیم‌ـ خود بنده هم وقتی این فهرست‌ها را می‌آورند که بیایم رأی بدهم، بعضی از آدم‌های این فهرست‌ها را نمی‌شناسم؛ اما اعتماد می‌کنم به آن کسانی که [اینها را] معرفی کرده‌اند، و نگاه می‌کنم ببینم آن کسانی که این فهرست را معرفی کرده‌اند چه کسانی هستند؛ اگر دیدم اینها آدم‌های متدین و مؤمن و انقلابی‌ای هستند، به حرف‌شان اعتماد می‌کنم و به [فهرست] آنها رأی می‌دهم؛ اگر دیدم نه، کسانی که این فهرست را داده‌اند کسانی هستند که به مسائل انقلاب، به مسائل دین، به مسائل استقلال کشور خیلی اهمیتی نمی‌دهند، دل‌شان دنبال حرف آمریکا و غیرآمریکا است، به حرف‌شان اعتماد نمی‌کنم.» پیش از این در سال 1392 نیز رهبر معظم انقلاب هنگام رأی دادن در چهارمین دوره‌ انتخابات شوراها گفته بودند: «من به ۳۱ نفر برای شورای شهر رأی دادم. البته بعضی از این حضرات را از نزدیک می‌شناختم، بعضی را هم نمی‌شناختم، لکن اعتماد کردم به همین فهرست‌هایی که پیشنهاد می‌کنند و می‌دهند.» تأکید بر «اعتماد به فهرست قابل اعتماد»، به منزله سازوکاری برای رسیدن به نامزد مطلوب، اولین باری بود که به این صراحت از سوی معظم‌له در سال 1392 بیان می‌شد که این موضوع قابل توجه و تأمل است.