نتایج اولیه انتخابات در تهران نشان می‌دهد که اقبال به ترکیبی از چهره‌های مشهور و افرادی که در فهرست‌های مختلف نام شان بیشتر تکرار شده و همچنین ترکیبی از لیست های مشهور و البته با اقبال کمی بیشتر به لیست‌های با گفتمان سیاسی که صراحت بیشتری در بیان موضوعات مختلف اجتماعی، سیاسی و فر هنگی داشته و همچنین تمرکز بیشتری بر نفی لیست‌های داخل گفتمانی داشتند، مجموع سی نفر اول پایتخت را شکل می‌دهند. وقتی فردی مثل منوچهر متکی که سرلیست ترکیبی بوده که هیچکدام تاکنون رای قابل توجهی نداشته‌اند ولی خودش در بین افرادی است که رای بالای در تهران کسب کرده یعنی علاوه بر ایکه از مزایای قرار گرفتن در یک فهرست مورد اقبال، بهره برده ولی به این معنا هم است که گرایش بخشی از مردم به چهره‌های مشهور قابل توجه بوده و به هر دلیلی در نزد رای دهندگان مورد اعتماد بیشتر و به نوعی به علت داشتن سابقه و تجربه، کارآمدتر متصور شدند. در اقبال به چهره‌ها، نباید از این نکته غفلت کرد که مردم به افراد انقلابی‌تر رای دادند و فردی مثل علی مطهری که چهره معروفی محسوب می‌شود در لیست سی نفر اول تهران نیست. ضمن اینکه ترکیب آرا نشان می‌دهد که اکثریت مردم ترجیح دادند که به ترکیبی از لیست‌ها رای بدهند و معنی مثبت این اقدام این است که مردم دغدغه انتخاب اصلح را داشتند.
البته در ترکیبی رای دادن، برخی لیست‌ها بیشتر مورد توجه قرار گرفته که نشان می‌دهد بخش قابل توجهی از مردم نیز به صورت جریانی و گفتمانی رای دادند و در این رای دادن، نه گفتن به کلیت برخی لیست‌های سنتی درون گفتمانی و همچنین اقبال به برخی گفتمان های سیاسی که صراحت بیشتری در موضوعات چالشی سیاسی و اجتماعی داشتند، بیشتر بوده است.با همه اینها هیچ لیستی هم نتوانسته اکثریت مطلق رای دهندگان را بدست بیاورد. بنابراین می‌توان گفت ترکیبی از چهره‌های مشهور با گلچینی از کاندیداهای تکرار شده در لیست‌ها و افراد و لیستی که که در نظر مردم اصلح‌تر (صراحت بیشتر در موضوعات چالشی و داغ سیاسی همانند فساد، قبیله‌گرایی، تحولخواهی و...) متصور شدند، برای رای دادن ترجیج داده شده است. مولفه‌های گفته شده به نوعی چارچوب مکانیزم رای اکثریت اینبار در تهران بوده است.
