آدم‌کشان قسی القلب

شکل‌گیری رژیم صهیونیستی بر اساس زیاده‌خواهی و تجاوز و جنایت شکل گرفته و حوادث امروز غزه بارها در سطح محدودتری در دهه‌های اخیر تکرار شده است.
یکی از حوادث تلخ تاریخ این سرزمین جنایت دیریاسین است. کشتار مردم در سحرگاه نهم آوریل ۱۹۴۸ به دست تروریست‌های «ایتسل» و «لیحی» که مورد حمایت سازمان تروریستی «هگانا» بودند، انجام شد. جنایتکارانی که بعدها هسته مرکزی ارتش را تشکیل دادند. به گفته منابع فلسطینی، تروریست‌های یهودی گمان می‌کردند که اهالی روستا که ۷۵۰ نفر بودند، از ترس و واهمه خانه‌های‌شان را رها کرده و فرار کنند، اما مقاومت اهالی بهانه شد تا صهیونیست‌ها از کشته‌ها پشته‌ها بسازند.
همچنین طبق گزارش‌ها، صهیونیست‌های جنایتکار، اقدام به مثله کردن بدن مطهر برخی اهالی کردند، حتی شکم زنان باردار را برای شرط‌بندی بر روی جنسیت جنین می‌دریدند. حدود ۲۵ نفر از مردان روستا را سوار اتوبوس کردند و مانند ارتش روم در گذشته در خیابان‌های بیت‌المقدس گرداندند و سپس آنها را با تیراندازی اعدام کردند. صهیونیست‌ها همچنین پیکر شهدا را روی هم تلنبار کرده و آنها را به آتش کشیدند.
رژیم صهیونیستی در سپتامبر ۱۹۸۲ جنایت دیگری را در کارنامه سیاه خود به ثبت رساند. اردوگاه‌های «صبرا و شتیلا» دو اردوگاه از مجموع ۱۲ اردوگاه محل اسکان آوارگان فلسطینی در جنوب لبنان بودند. این رژیم جعلی از 16 تا 18 سپتامبر ۱۹۸۲ کشتاری در این اردوگاه‌ها به راه انداخت که تعداد قربانیان آن بیش از دو هزار نفر اعلام شد. برخی منابع حتی شمار قربانیان را بین سه تا پنج هزار نفر تخمین زدند. این جنایت را نظامیان صهیونیست به فرماندهی «آریل شارون» وزیر جنگ وقت رژیم صهیونیستی و نیروهای «فالانژ» لبنان انجام دادند. گفتنی است، بیشتر کشته‌ها از زنان و کودکان و سالمندان بود.
یکی از شاهدان این ماجرا به گوشه‌ای از جنایات صهیونیست‌ها اشاره می‌کند: «ام عباس می‌گوید که دیده است به یک زن دیگر که حامله بود حمله کردند و بچه را از شکمش بیرون آوردند. او که در ابتدای یک کوچه باریک نشسته، به یاد می‌آورد که چگونه یک بولدوزر اجساد را بیل می‌زد و در گودالی عمیق روی هم می‌ریخت.»
«غازی خورشید» در کتاب خود با عنوان «تروریسم صهیونیستی در فلسطین اشغالی» نیز در این باره می‌نویسد: «در حال عبور از یک خیابان، جسد زن جوانی را دیدم که در حالی که نوزادش را در آغوش گرفته بود، گلوله‌ها از بدنش گذشته و در بدن طفل شیرخوارش نشسته بودند.»