رزمندگانی که از اقصی نقاط کشور به جبهه میآمدند، حکم مسافر را داشتند و کمتر میتوانستند در یک مکان ثابت بمانند، اما بعضی از آنها از مسئول یا فرمانده مربوطه مجوز میگرفتند که ۱۰ روز در یک منطقه بمانند تا بتوانند روزه بگیرند. با اینکه روزه گرفتن در جبهه آن هم در گرمای خوزستان طاقتفرسا بود، باز هم رزمندگان سختی آن را به جان میخریدند، روزهایی میشد که رزمندگان اسلام در گرمای بالای ۵۰ درجه سانتیگراد و روزهای طولانی و با زبان روزه به پیکار با دشمن میرفتند و با لبهای خشکیده، تشنه به شهادت میرسیدند.