صبح صادق >>  صفحه آخر >> یادداشت
تاریخ انتشار : ۱۰ ارديبهشت ۱۴۰۳ - ۱۵:۰۸  ، 
کد خبر : ۳۵۸۹۵۹

معلم من!

مولاجان، تو همان معلمی هستی که بهتر از هر کسی می‌داند که باغ وجود من کی به بار می‌نشیند و کی به خزان می‌رود. 
آقاجان! روح کویری من به دست سبز تو آباد می‌شود. حرف به حرف کلمات تو پیامبرانی هستند که بذر زندگی را در دلم سبز می‌کند و کلمه به کلمه گفته‌های تو اولیایی هستند که راه را برای من روشن می‌کند. می‌دانم که رو سفیدی من به درس‌هایی است که روی تخته سیاه دنیا به یادگار گذاشته‌ای. 
تو عزیزترین معلم منی!
 همان کسی که با نور کلامش پرده تاریکی‌ها را به کناری زد و مرا با خورشید زندگی آشتی داد. همان کسی که چروک‌های پیشانی‌اش به رنج باغبانی می‌رسد که سال‏هاست گل‏هایش را از بیم خزان، به بهارهای در راه سپرده است، باغبانی که هر جمعه با لبخندی بی‏پایان، بهار را به باغش دعوت می‏کند. مولاجان یا صاحب‌الزمان(عج)، دل‌مان می‌خواهد صدایت را بشنویم؛ صدایی که از روزهای نیامده برای‌مان زندگی را می‌آورند.

نظرات بینندگان
ارسال خبرنامه
برای عضویت در خبرنامه سایت ایمیل خود را وارد نمایید.
نشریات