کارآمدی و کارنامه

یکی از شاخصه‌های انتخابات شایسته نظام اسلامی آن است که فرآیند انتخابات به نحوی باشد که در نهایت شایستگان و اصلحان بر مسند قدرت تکیه بزنند. این مسئله رمز تعالی و ارتقای نظام اسلامی است که در آموز‌ه‌های دینی نیز فراوان بر آن تأکید شده است. رهبر معظم انقلاب در انتخابات گذشته بر ضرورت انتخاب اصلح تأکید داشته‌اند. معظم‌له در سفر به خراسان شمالی و در جمع بسیجیان در این زمینه می‌فرمایند: «آن چیزی كه در مورد انتخابات خواسته ماست، فكر ماست، آرزوی ماست، این چند چیز است... دیگر اینكه از خدا بخواهیم و خودمان هم چشم‌مان را باز كنیم؛ كاری كنیم كه نتیجه‌ انتخابات، یك گزینش خوب و همراه با صلاح و صرفه‌ انقلاب و كشور باشد.» (۱۳۹۱/۷/۲۴) 
ایشان با صراحت اعلام می‌دارند: «مردم باید به فكر شناخت اصلح باشند؛ چون امر كوچكی نیست.»(۱۳۸۰/۲/۱۱) و معتقدند: «آنچه كه برای مردم در این انتخابات و همه‏ گزینش‌های ملی و انتخابات‌ها مهم است، این است كه سطح كارآمدی نظام روز به روز ارتقا پیدا كند؛ این اساس مسئله است. اگر مردم دنبال رئیس‏جمهور یا دنبال نماینده‏ مجلس می‏گردند یا دنبال دیگر كسانی هستند كه می‏خواهند آنها را با انتخاب تعیین كنند، در پی آن هستند كه انسان‌های كارآمدی را بر اریكه‏ مسئولیت بنشانند تا آنها بتوانند سطح كارآمدی نظام را افزایش بدهند و مشكلات مادی و معنوی مردم را حل كنند؛ این خواست مردم است. حالا گروه‌ها و احزاب و عناصر سیاسی هم هر كدام نقطه‏نظرهایی دارند؛ آن نقطه‏نظرات برای خودشان است.» (۱۳۸۳/۸/۲۴) لذا توجه و تأكید بر انتخاب اصلح معنا می‌یابد.
همانطور که مشخص است، در کلام ایشان مهم‌ترین معیار برای ریاست‌جمهوری «کارآمدی» است؛ چرا که همه تلاش‌ها برای انتخابات، برگزیدن افراد است که از پس کار حکمرانی برآیند و بر مشکلات فائق آیند؛ اما نکته اساسی در این میان آن است که چطور می‌توان کارآمدی افراد را سنجید؟ در حالی که همه نامزدها در عرصه مدعی کارآمدی و دارا بودن برنامه هستند؟ در این میان، رهبر حکیم انقلاب اسلامی شاخص داشتن کارنامه را مطرح می‌کنند و می‌فرمایند:
«من تأکید می‌کنم که به وعده و حرف نمی‌شود اطمینان کرد، همیشه همین را می‌گویم که به حرف و وعده اعتماد نکنید: به عمل کار برآید؛ به حرف زدن و به گفتن و به وعده دادن نمی‌شود اعتماد کرد؛ در مسائل مهم کشور هم همین جور است. خب حرف، آسان است؛ هر کسی می‌آید، یک ادعایی می‌کند، یک وعده‌ای می‌دهد، یک حرفی می‌زند؛ به اینها نمی‌شود اعتماد کرد؛ باید نگاه کرد و دید که آیا یک عملی در گذشته‌ این شخص وجود دارد که این وعده را تأیید کند و تصدیق کند، یا نه؛ اگر چنانچه وجود داشت می‌شود به او اعتماد کرد، والّا نه. بنابراین کارآمدی را با حرف نمی‌شود تشخیص داد.» (۱۴۰۰/۳/۱۴)