آسایش فکری، ثمره حس خوشبینی و اعتماد پاک به مردم است. خوشبینی فرد، تضمین و اطمینان خاطر است. در مقابل، بدبینی انسان را از فعالیت و رشد فکری بازمیدارد و از توان او میکاهد. خوشبینی آدمی نشاندهنده ایمان محکم اوست که امید و پویایی را نصیب صاحبش میکند.