مدتی پیش برای حل مشکل بیماری کودکان پروانهای با یکی از دولتهای همسایه وارد مذاکره شدیم تا بلکه از این طریق بتوانیم داروی مورد نیاز را وارد کشور کنیم. کشور همسایه نیز تقاضای ایران را پذیرفت. بخاطر همین آن دولت اضافه بر میزان مورد نیازش، مقدار داروی درخواست شده از سوی بخش پزشکی جمهوری اسلامی ایران را نیز در درخواست خرید خود لحاظ کرد و در پی آن از یکی از کشورهای اروپایی سفارش خرید میدهد. اما قصه تلخ بیماران پروانهای همین جا پایان نمییابد؛ آن کشور اروپایی با مقایسه سفارش کشور همسایه ایران در نوبت جدید با مراحل گذشته و با احتمال اینکه این سهمیه اضافه شاید مربوط به ایران باشد، از فروختن داوری اضافه اجتناب میکند! مطمئن نشد، احتمال داد شاید درخواست اضافه متعلق به ایران باشد لذا مخالفت کرد! همین مقدار شرور و بد ذات!
از موضوع فوق میگذریم؛ پاسخ به این پرسش اما مهم به نظر میآيد؛ چرا در مواقع ناامنی و اغتشاش در ایران کشورهای غربی اعلام میکنند که در خصوص موضوع اینترنت، تحریمهای خود علیه ایران را نادیده می گیرند و اینترنت رایگان! در اختیار مردم ایران قرار می دهند؟ پاسخ به این پرسش البته جزو سادهترین سئوالات عرصه سیاست در دنیای امروزین است. آمریکا و برخی دولتهای اروپایی به اینترنت و شبکههای اجتماعی به مثابه ابزاری برای ایجاد اغتشاش و تخریب و در نهایت به راه انداختن جنگ خونین در ایران مینگرند. غیر از این هر کس فکر دیگری در ذهنش نقش ببندد، الفبای سیاست را نیز درک نکرده است.
در اینجا نکته اساسی و مهم برای تصمیمگیران سیاستخارجی جمهوری اسلامی ایران و خاصه رئیس جمهور محترم آن است که در خصوص فهم ماهیت و علل رفتارهای مبهم و متناقض برخی دولتهای غربی در زمینه مذاکرات و روابط سیاسی، تأملات و پیشبینیهای جدی داشته باشند؛ اما از آن مهمتر توجه به این مسئله است که استمرار پیوند دادن روابط اقتصادی به مسائل سیاسی از سوی مقامات اروپا و آمریکا، چشمانداز توافقات و ارتباطات باثبات را که دربرگیرنده انتفاع پایدار اقتصادی ایران باشد، به طور بنیادین، متزلزل و نامطمئن میکند. ایران مذاکره با اروپا را از دستور کار خارج نکرده و مخالفتی نیز با آن ندارد، اما دولتهایی که حتی داروی کودکان را به موضوعات سیاسی پیوند میزنند و در بسیاری از امور دیگر همواره برای مردم ایران تنگنا و تحریم ایجاد میکنند، طبیعتا در سیاستخارجی ایران از اولویت میافتند.
عزیز_غضنفری