آیا می‌توان برای حفظ نظام اسلامی در مقابل بدحجابی کوتاه آمد؟

۱ـ هدف بنیادین از تشکیل حکومت اسلامی که در برنامه پیامبران الهی پیش‌بینی ‌شده و در دوره ظهور حضرت حجت(ع) در عالی‌ترین سطح و در بعد جهانی تجلی خواهد یافت، عینیت‌بخشی به همه آرمان‌ها و احکام الهی است. 
صریح‌ترین آیه در این ‌باره این است: «الذِينَ إِنْ مَكناهُمْ فِي الْأَرْضِ أَقَامُوا الصلَاةَ وَآَتَوُا الزكَاةَ وَأَمَرُوا بِالْمَعْرُوفِ وَنَهَوْا عَنِ الْمُنْكَرِ وَلِلهِ عَاقِبَةُ الْأُمُورِ(حج/41)
۲ـ نهی از منکر و مقابله و مبارزه با آن از جمله مصادیق آشکاری است که بر دوش حکومت اسلامی سنگینی می‌کند. از سویی دیگر، بی‌اعتنایی گروهی از افراد اجتماع نسبت به حجاب و پیامدهای منفی بی‌حجابی، از جمله مصادیق منکر به شمار می‌آید که مبارزه با آن در شمار وظایف حکومت اسلامی قرار می‌گیرد‌.
۳ـ با پذیرش وجوب و ضرورت حجاب اسلامی در رفتار فردی، التزام به آن در رفتار اجتماعی با تشکیل حکومت اسلامی جزء مقومات آن خواهد بود.
به عبارت روشن‌تر، اگر با وجود تشکیل حکومت اسلامی همچنان حجاب را امری فردی و شخصی قلمداد کنیم، این امر درباره سایر رفتارهای شخصی نیز قابل تسری خواهد بود و باید مدعی شد که حکومت اسلامی در برخورد با پدیده ربا، رشوه، شراب‌خواری، روزه‌خواری علنی و... نیز هیچ وظیفه‌ای بر عهده ندارد. در این صورت، باید پرسید که پس چرا حکومت اسلامی تشکیل‌ شده است ‌و این ‌همه هزینه‌های گسترده در حدوث و بقای حکومت اسلامی بی‌معنا خواهد بود؟!
۴ـ تجربه یک سده گذشته در کشورهای غیرمسلمان و مسلمان به نیکی آشکار می‌کند که بی‌حجابی سرآغازی برای ولنگاری جنسی، غلتیدن در انواع و اقسام گناهان، شکسته شدن حریم‌ها و حرمت‌ها به‌ویژه در عرصه خانواده تا رواج علنی فحشا و هم‌جنس‌گرایی است. از این‌ رو همان‌گونه که اسلام در رفتار فردی نگاه شهوت‌آلود را درگاه فحشا می‌شناسد، در رفتار اجتماعی شکستن مرزهای حجاب و پوشش را بسترساز صدها آسیب رفتاری می‌انگارد. لذا مقابله با رواج بی‌حجابی عملاً به معنای بستن رخنه‌های گسترش آلودگی‌های جنسی است.
۵ـ شواهد و قراین بسیاری وجود دارد که بخشی از گسترش بی‌حجابی در کشور در قالب یک پروژه وسیع اسلام‌زدایی از جامعه تعریف ‌شده و دست‌های فراوان آشکار و پنهان بیگانه تمام امکانات حقیقی و مجازی خود را به‌کار گرفته و علناً از صرف هزینه‌های گزاف برای رواج بی‌بندوباری و ولنگاری فرهنگی در کشور سخن می‌گوید. از این‌ نظر افزون بر دین‌داران و انقلابیون، حتی دوستداران فرهنگ اصیل ایرانی باید مراقب باشند تا ضمن هم‌صدایی با پدیده بی‌حجابی، زمینه تسلط بیگانه و فرهنگ او بر کشور فراهم نشود.
۶ـ تأکید بر جمهوریت در کنار اسلامیت نظام اسلامی به معنای آن است که مردم از روی اختیار حکومت اسلامی را پذیرفته و با نصب غیرمستقیم ولی‌فقیه و در اختیار قرار دادن اختیارات گسترده از طریق قانون اساسی، عملاً از او خواسته‌اند تا از همه امکانات و اختیارات خود برای تحقق حکومت اسلامی بهره گیرد که یکی از نمادهای آشکار آن الزام افراد جامعه به رعایت حجاب است.
 در مجموع ادله پیش‌گفته جای تردید باقی نمی‌گذارد که حکومت اسلامی چاره‌ای جز مقابله با پدیده بی‌حجابی ندارد.
منبع: پرسمان شماره 14