چرا زنان ایرانی آزاد نیستند؟

آنان خوب می‌دانستند که آزادی اسلامی به معنای بی‌بندوباری و گسستن حریم‌ها و حرمت‌ها و بی‌اعتنایی به ارزش‌های والای انسانی نیست؛ بلکه به معنای ایجاد زمینه برای رشد و تربیت، مشارکت در فعالیت‌های اجتماعی و سیاسی، مشارکت در روند تصمیم‌گیری‌ها و آزادی در بیان آرا و عقاید و مانند این امور است.
همین تلقی از آزادی است که در قانون اساسی جمهوری اسلامی که در اولین سال بعد از پیروزی انقلاب با نظر نمایندگان ملت تدوین و سپس با رأی ملت تصویب شد، منعکس ‌شده است.
بر اساس اصل بیستم، همه افراد ملت اعم از زن و مرد یکسان در حمایت قانون قرار دارند و از همه حقوق انسانی، سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی با رعایت موازین اسلام برخوردارند.
اگر منظور شما از نبود آزادی، مسئله پوشش اسلامی است، باید گفت، زنان مسلمان بر اساس اعتقادی که به دین مبین اسلام دارند و همچنین بر اساس عقیده به کرامت انسانی و لزوم حفظ حرمت‌ها در ارتباط با سایرین، این پوشش را بهترین و مناسب‌ترین پوشش می‌دانند و در این پوشش است که احساس آزادی می‌کنند. زنان مسلمان، پوشش را محدودیت نمی‌دانند؛ بلکه آن را سپری می‌دانند که آنها را از چشمان هوس‌رانان و اذیت و آزار احتمالی دیگران در امان نگه می‌دارد. زنان مسلمان «عفت» و پاک‌دامنی را یک فضیلت و پوشش اسلامی را وسیله مناسبی برای حفظ عفاف می‌دانند.
پس از پیروزی انقلاب اسلامی زنان به‌طور فعال و در عرصه‌های گوناگون اجتماع شرکت داشته‌اند و هیچ‌گاه این پوشش مانعی برای آنها نبوده است. هم‌اکنون بیش از 50 درصد قبولی‌های دانشگاه را دختران تشکیل می‌دهد و درصد قابل‌توجهی از استادان دانشگاه، مدیران و... را زنان تشکیل می‌دهند. زنان در جمهوری اسلامی از حق رأی و حق انتخاب شدن برای مجالس گوناگون برخوردارند.
درباره سخت‌گیری‌ها نیز باید گفت، این مسئله واقعیت ندارد و نتیجه تبلیغات مغرضانه مخالفان جمهوری اسلامی ایران است. زنان در اسلام و جمهوری اسلامی از احترام و منزلت خاصی برخوردارند که شما با مراجعه به کتاب مقدس مسلمانان، زندگانی و سخنان پیشوایان دینی و کتبی که دانشمندان مسلمان در این زمینه نوشته‌اند، می‌توانید صدق این مدعا را دریابید.
البته ممکن است موارد نادری از خلاف‌کاری‌هایی که گاه به تضییع حقوق زنان منجر می‌شود؛ همچنان که در همه جوامع معمولاً اتفاق می‌افتد، در ایران نیز اتفاق بیفتد؛ اما این‌گونه وقایع عمومیتی ندارد و برجسته کردن آن موارد و تسری دادن به‌کل جامعه از روی صداقت نیست و مطمئن باشید که روح اسلام و مردم مسلمان ایران نیز از این ‌گونه امور جزئی بیزار است.
منبع: پرسمان شماره 14