صفحه نخست >>  عمومی >> پرسمان
تاریخ انتشار : ۲۰ مهر ۱۴۰۳ - ۰۵:۲۱  ، 
کد خبر : ۳۶۶۳۲۳

کجای قرآن گفته‌شده که باید پوشش داشته باشیم؟ حجاب در کجای قرآن آمده است؟

قرآن به نص صریح، پوشش کامل زن در برابر نامحرم را لازم می‌داند. از جمله آیاتی که درباره اثبات پوشش زنان و حدود آن به آنها استناد می شود، آیه 31 از سوره نور و آیه 59 سوره احزاب است.  «وَ لِلْمُؤْمِنَتِ یَغْضضنَ مِنْ أَبْصرِهِنَ وَ یحْفَظنَ فُرُوجَهُنَ وَ لا یُبْدِینَ زِینَتَهُنَ إِلا مَا ظهَرَ مِنْهَا وَ لْیَضرِبْنَ بخُمُرِهِنَ عَلی جُیُوبهِنَ وَ لا یُبْدِینَ زِینَتَهُنَ إِلا لِبُعُولَتِهِنَ أَوْ ءَابَائهِنَ أَوْ ءَابَاءِ بُعُولَتِهِنَ أَوْ أَبْنَائهِنَ أَوْ أَبْنَاءِ بُعُولَتِهِنَ أَوْ إِخْوَنِهِنَ أَوْ بَنی إِخْوَنِهِنَ أَوْ بَنی أَخَوَتِهِنَ أَوْ نِسائهِنَ أَوْ مَا مَلَکَت أَیْمَنُهُنَ أَوِ التَبِعِینَ غَیرِ أُولی الارْبَةِ مِنَ الرِجَالِ أَوِ الطفْلِ الَذِینَ لَمْ یَظهَرُوا عَلی عَوْرَتِ النِساءِ وَ لا یَضرِبْنَ بِأَرْجُلِهِنَ لِیُعْلَمَ مَا یخْفِینَ مِن زِینَتِهِنَ وَ تُوبُوا إِلی اللَهِ جَمِیعاً أَیُهَ الْمُؤْمِنُونَ لَعَلَکمْ تُفْلِحُونَ»؛ به زنان باایمان بگو چشم از نگاه به مردان اجنبی فروبندند و فرج‌های خویش را حفظ کنند و زینت خویش را جز آنچه آشکار است آشکار نسازند و باید که روپوش‌های‌شان را به گریبان‌ها کنند و زینت خویش را نمایان نکنند مگر برای شوهران‌شان، یا پدران و یا پدرشوهران یا پسران و یا پسر شوهران و یا برادران و یا خواهرزادگان و یا برادرزادگان و یا زنان و یا آنچه مالک آن شده‌اند یا افراد سفیه که تمایلی به زن ندارند و یا کودکانی که از اسرار زنان خبر ندارند، و مبادا پای خویش را به زمین بکوبند تا آنچه از زینت‌شان که پنهان است ظاهر شود، ‌ای گروه مؤمنان همگی به‌سوی خدا توبه برید، شاید رستگار شوید. (نور/31)

در این آیه به دو جمله مهم اشاره ‌شده است؛ اولاً، آنها نباید زینت خود را آشکار کنند جز آن مقدار که طبیعتاً ظاهر است؛ «وَ لا یُبْدِینَ زِینَتَهُن إِلا ما ظَهَرَ مِنْها»؛ ثانیاً، آنها باید خمارهاى خود را بر سینه‏هاى خود بیفکنند؛ «وَ لْیَضْرِبْنَ بِخُمُرِهِن عَلى‏ جُیُوبِهِن». «خمر» جمع «خمار» معمولاً به چیزى گفته مى‏شود که زنان با آن سر خود را مى‏پوشانند(روسرى)و «جیوب» جمع «جیب» به معنى یقه پیراهن که از آن تعبیر به گریبان مى‏شود و گاه به قسمت بالاى سینه به‌تناسب مجاورت با آن نیز اطلاق مى‏شود. از این جمله استفاده مى‏شود که زنان قبل از نزول آیه، دامنه روسرى خود را به شانه‏ها یا پشت سر مى‏افکندند، به گونه‌ای که گردن و کمى از سینه آنها نمایان مى‏شد، قرآن دستور مى‏دهد روسرى خود را بر گریبان خود بیفکنند تا هم گردن و هم آن قسمت از سینه که بیرون است، مستور شود. در آیه فوق الزام به حجاب از «لیضربنَ» به دست می‌آید. قرآن می‌فرماید: «ولیضربن بخُمرهن عَلی جُیوبِهن» فهمیده می‌شود که امر است و الزام و نپوشاندن آن حرام است.
ـ «یا أَیهَا النبِی قُلْ لِأَزْواجِکَ وَ بَناتِکَ وَ نِساءِ الْمُؤْمِنِینَ یُدْنِینَ عَلَیْهِن مِنْ جَلابِیبِهِن ذلِکَ أَدْنى‏ أَنْ یُعْرَفْنَ فَلا یُؤْذَیْنَ وَ کانَ اللهُ غَفُوراً رَحِیماً»؛ اى پیامبر! به همسران و دخترانت و زنان مؤمنان بگو جلباب‌ها(روسرى‏هاى بلند) خود را بر خویش فروافکنند، این کار براى اینکه شناخته شوند و مورد آزار قرار نگیرند، بهتر است و(اگر تاکنون خطا و کوتاهى از آنها سر زده) خداوند همواره غفور و رحیم است.(احزاب/59)
جلباب در آیه از نظر مفسران و ارباب لغت چند معنا دارد:
1ـ ملحفه(چادر) و پارچه بزرگى که از روسرى بلندتر است و سر و گردن و سینه‏ها را مى‏پوشاند.
2ـ مقنعه و خمار(روسرى).
3ـ پیراهن گشاد.
قدر مشترک همه معانی، پوششى است که از روسرى بزرگ‌تر و از چادر کوچک‌تر است؛ چنانکه نویسنده «لسان العرب» روى آن تکیه کرده است. منظور از «یدنین»(نزدیک کنند) این است که زنان «جلباب» را به بدن خویش نزدیک کنند تا درست آنها را محفوظ دارد.
منظور از معروف شناخته شدن در آیه این است که زنان مسلمان در پوشیدن حجاب سهل‏انگار و بی‌اعتنا نباشند تا عفاف اجتماعی آنان مشهود شود و بهانه مزاحمت را از دست افراد فاسد بگیرند. اسلام مى‏خواهد مردان و زنان مسلمان روحى آرام و اعصابى سالم و چشم و گوشى پاک داشته باشند، ارزش‌های والاى انسانى زن به‌کلی به دست فراموشى سپرده ‏نشود و زن با ویژگی‌های اخلاقی‌اش، علم و آگاهى و دانایی‌اش جلوه کرده و حائز مقام والایى شود و تنها افتخارش، جوانى و زیبایى و خودنمایی‌اش نشود.
منبع : پرسمان شماره 14

نظرات بینندگان
ارسال خبرنامه
برای عضویت در خبرنامه سایت ایمیل خود را وارد نمایید.
نشریات