کنار هم قرار دادن قطعات این پازل، درک بهتری از علت وقوع بسیاری از کشتارها در طول تاریخ به دست میدهد. از جمله این نمونههای تاریخی میتوان به قحطی سالهای ۱۲۹۶ تا ۱۲۹۸ ایران در بحبوحه جنگ اول جهانی اشاره کرد. در آن دوره، ایران بیطرفی خود را در جنگ اعلام کرد، اما موقعیت جغرافیاییاش باعث شد بهرغم بیطرفی، توسط سربازان انگلیسی اشغال شود. در پی این اشغال، کمبود شدید مواد غذایی و شیوع بیماریهایی، چون وبا، تقریبا نیمی از جمعیت ایران را از بین برد.
کشتار گسترده بومیان قاره آمریکا توسط کشورهایی، چون پرتغال، انگلیس و فرانسه، کوچ اجباری بومیان در نیمه دوم قرن ۱۹، آتش زدن مزارع، کشتار وسیع بوفالوها و اسیر کردن بومیان این قاره نیز در همین چارچوب میگنجد. در برخی گزارشها از کشتار سرخپوستان به عنوان بزرگترین نسلکشی تاریخ یاد میشود.
نمونه دیگر، اقدامات استعماری انگلستان در هند با هدف تأمین نیروی کار ارزان و پیادهنظام بود. انگلستان به طور رسمی ۴۰ سال در هند اقدامات استعماری انجام داد که نتیجه آن از بین رفتن نزدیک ۱۰۰ میلیون هندی به دلیل قحطی، بیماری، کار بیش از حد و قتل بود.
کشته شدن نزدیک به ۷۰ درصد بومیان استرالیا به دلیل کشورگشاییهای انگلستان در اواخر قرن ۱۸ نیز برگ سیاه دیگری در تاریخ است.
کشتار نیم میلیون نفر از مردم الجزایر توسط فرانسه به دلیل مخالفت با وقوع انقلاب در این کشور نیز در تاریخ ثبت شده است. فرانسه حتی در این کشور دست به آزمایش سلاحهای میکروبی و شیمیایی زد و از این طریق ۴۰ هزار الجزایری را کشت.