رژیم جعلی صهیونیستی، دشمن مشترک ایران و فلسطین است و اینیکی دیگر از دلایل حمایت ایران از فلسطین است. مردم ایران قربانی دائم توطئههای رژیم صهیونیستی بودهاند. حمایت از صدام در جنگ، ترور دانشمندان و مسئولان فناوری صلحآمیز هستهای ایران، هواپیماربایی، مشارکت فعال در بمبگذاریها و انفجار و ترورها علیه ایران، جاسوسی و ایرانهراسی در دنیا، بخشی از این توطئهها و جنایتهاست؛ بنابراین تقابل ایران با رژیم صهیونیستی، از جایگاه یک قربانی و برای حفظ منافع ملی خود و یک اقدام متقابل است و از طرفی برخلاف القائات رسانههای جریان سلطه که سعی دارد مواضع بینالمللی ایران را بر اساس طایفهگرایی مذهبی نشان دهند، این حمایت و تقویت دائم مردم فلسطینـ که بیشتر آنها و جریان فعال سیاسی آنها غیر شیعی هستندـ نشان میدهد کنش ایران در این رابطه فراتر از این مسائل و فارغ از مسائل مذهبی و طایفهگرایی مذهبی و موضوع عرب و عجم است.
دفاع از مظلوم امر بدیهی و فطری انسان است و هیچ نیازی به اقامه دلیل و برهان یا برخورداری از دانش خاص حقوقی ندارد. باید از آنها که نهتنها سعی ندارند در این اقدام بشردوستانه مشارکت کنند؛ بلکه در آن تردیدافکنی میکنند، دلیل قانعکننده خواست. باید از آنان پرسید که چرا حاضر نیستند از ملت مظلوم فلسطین دفاع و حمایت کنند؟ همدردی نکردن با ملت مظلوم فلسطین عوامل متعددی دارد. بارزترین این عوامل، خصلت عافیتطلبی برخی از آنان است. اینان از هرگونه اقدامی که به زعمشان دردسرآفرین و زحمتزا باشد، پرهیز میکنند و همواره به دنبال راحت جان هستند. عامل دیگر، مصلحتاندیشیهای غیرعقلانی است. بهزعم این گروه، نفعی در این کار نیست که مجبور به حمایت شوند. عامل دیگر ترجیحات سیاسی است. برخی ذهنیتهای تماماً سیاسی شده و کسانی که مسائل را درون چارچوبهای قدرت تحلیل میکنند و موضع میگیرند، قادر به تفکیک امر سیاسی و دفاع از ملتهای مظلوم نیستند؛ از این رو ترجیح میدهند از مظلومان مورد حمایت حاکمیت دفاع نکنند. این در حالی است که چنین رجحانی وجاهت ندارد و میتواند با حفظ مواضع سیاسی از ملتهای ستمدیده حمایت کرد. البته عامل انحطاط شخصیتی نیز در این مسئله نقش دارد. قساوت قلب نسبت به مصائب بشری، بیتفاوتی و بیاحساسی میآورد.
منبع: پرسمان سیاسی ثامن شماره 1