«حجت الاسلام و المسلمین سید جواد حسینیکیا» عضو کمیسیون صنایع و معادن مجلس در گفتوگو با بصیرت درباره طرح دولت برای عدم افطاری دادن نهاد ریاست جمهوری در راستای حرکت به سمت صرفه جویی بیشتر و تخصیص منابع مالی این موضوع در جهت کمک به اقشار ضعیف جامعه گفت: «در فرهنگ ایرانی اسلامی حمایت از آسیب دیدگان و فقرا امر بسیار مقدس و سفارش شدهای است. اصل افطاری دادن شاید از این موضوع پیروی میکند، اما باید یادمان نرود که اگر میخواهیم افطاری بدهیم در وهله اول اولویت با کسانی باشد که معاش خوبی ندارند تا ثواب این کار بیش از پیش عایدمان شود.»
وی دراین باره خاطر نشان کرد: «رویکرد نهاد ریاست جمهوری و شخص رئیس جمهور دراین موضوع خوب ومثبت ارزیابی میشود و عدم افطاری دادن برای صرفه جویی در مسائل مالی دولت و اختصاص این هزینهها به سایر فعالیتهای خیرخواهانه نیز کار بسیار ارزشمندی است که باید آن را برجسته کرد.»
حجت الاسلام و المسلمین سید جواد حسینیکیا خاطر نشان کرد: «این امیدواری میرود که سایر دستگاههای دولتی حتی بخش خصوصی نیز ناظر بر اینکه اصل روزه گرفتن به یاد فقرا و حمایت از معیشت فقراست، سمت و سوی خود را به این سمتی که رئیس جمهور و دولت برگزیدهاند هدایت کنند، یعنی آنها نیز برنامههای افطاری که داشتهاند اگر قرار بوده به افرادی افطاری داده شود که به لحاظ مالی و معیشتی دچار ضعف و چالش نیستند را به تامین مالی و معاش هزینه خانوادههای بی سرپرست واقشار ضعیف جامعه تخصیص دهند.»
عضو کمیسیون صنایع و معادن مجلس معتقد است: «شروع حمایت حداکثری از ضعفای جامعه با نیت ورود به ماه مبارک رمضان که کمک به فقرا و مطلع شدن از وضعیت آنهاست را باید به فال نیک گرفت و این روال را نه تنها دراین ماه مبارک بلکه به سایر ماههای سال نیز تعمیم داد تا ضمن حمایتهای دولت و سیاست گذاریهای درست اقتصادی شاهاد فقرزدایی از جامعه باشیم.»
وی افزود: «تأسی از هر نهادهای که کار خیر وامر خیر را عملیاتی و در جامعه نهادینه میکند بر تمام مسلمانان واجب است. از سوی دیگر آنچه دراین موضوع حائز اهمیت است اینکه برای صرفه جویی در بسیاری از حوزهها باید فرهنگسازی کرد.»
وی در این باره افزود: «باید فرهنگ صرفه جویی را کلید بزنیم این فرهنگ که فرهنگ و آموزههای ناب اسلامی است را میتوانیم به برکت ماه مبارک رمضان از این ماه نورانی با نزدیک شدن به خداوند متعال در راه هدفمند کردن هزینهها ناظر بر کمک به اقشار ضعیف جامعه پیش ببریم تا جایی که بتوانیم با صرفه جوییهای درست منابع مالی را صرف امور خیری کنیم که جامعه و اقشار ضعیف نیازمند آن هستند.»