در یک سوی معادله آمریکا علیه کشورهایی همچون ونزوئلا، کوبا، برزیل، کلمبیا رویکرد تقابلی را در پیش گرفته تا در نهایت تاب آوری آنها را شکسته و سلطه خویش را اجرایی سازد. در سوی دیگر معادله آمریکا با ایجاد فضای وحشت از جمله ادعای حمله نظامی به ونزوئلا بر آن است تا کودتای نرم در قالب انتخابات در کشورهای این منطقه را محقق سازد.
در شرایطی که اقدام غیر قانونی و جنایتکارانه آمریکا در هدف قرار دادن قایقها و کشتار انسانهای بی دفاع در کارائیب با دروغ بزرگ مبارزه با مواد مخدر ادامه دارد که رئیسجمهور آمریکا در اقدامی تحریکآمیز گفت که دولت فعلی ونزوئلا را بهعنوان یک «سازمان تروریستی خارجی» تعیین کرده و دستور محاصره «کامل» تمام تانکرهای نفتی تحریمشده که به ونزوئلا سفر میکنند و از آنجا میآیند را داده است.«دونالد ترامپ» رئیسجمهور آمریکا در پلتفرم «تروث سوشال» گفت: «ونزوئلا کاملاً توسط بزرگترین ناوگان دریایی که تاکنون در تاریخ آمریکای جنوبی تشکیل شده است، محاصره شده است.» این رفتارها از سوی ترامپ با ادعای نمایش توان آمریکا در اجرای اهدافش در آمریکای لاتین و اقدام علیه ونزوئلا در حالی صورت میگیرد که بررسی ریشهای تحولات بیانگر حقایقی ورای این قدرت نمایی است.
کودتایی که شکست خورد
آمریکا با زنجیرهای از جنگ روانی و سیاست ترس و ابهام و با واژگان رسانهای همچون سقوط مادورو نزدیک است، رئیس جمهور ونزوئلا به قطر پناهنده شد، آمریکا به مادورو امان نامه داده است، ارتش آمریکا در حال عملیات نظامی زمینی است و... بر آن بود تا از یک سو انسجام نظامی و امنیتی ونزوئلا را بر هم زند و هم با دادن جایزه صلح نوبل به خانم ماچادو سرکرده مخالفان داخلی مادورو که افتخار خود را رابطه با آمریکا و صهیونیستها میداند، زمینه ساز تکرار فضای التهاب داخلی در ونزوئلا گردد. این ترفند در نهایت با شکست مواجه شد چنانکه از یک سو دولت و ارتش بر ماندن تا آخرین نفر برای دفاع از کشور تاکید کردند و از سوی دیگر مردم نیز گرفتار بازی روانی آمریکا برای آمدن به خیابانها و همراهی با توطئه نشدند. این وضعیت عملا شکستی سخت برای ترامپ بوده، لذا از یک سو بر میزان حملات به کشتیها و قایق ها در لوای نام قاچاق مواد مخدر افروزده شد در حالی که عملا هرگز چنین کشتیهایی وجود خارجی نداشته و از سوی دیگر ترامپ برای نمایش قدرت ادعای سازمان تروریستی خارجی بودن ونزوئلا را مطرح کرد تا به زعم خویش بخت خود برای تضعیف روحیه ونزوئلاییها و سرپوش نهادن بر شکستهای گذشته را اجرایی سازد.
آمریکا و توهم خطرناک مالکیت بر جهان
نکته بسیار مهم در مواضع اخیر ترامپ را افشا شدن ماهیت اصلی جنگ افروزی او علیه ونزوئلا تشکیل میدهد که پرده از تفکری خطرناک به نام توهم مالکیت آمریکا بر تمام جهان بر میدارد که مقابله جهانی با آن یک ضرورت است. ترامپ، با طرح اتهاماتی افزود: «این ناوگان بزرگتر خواهد شد و شوکی که به آنها وارد میشود، چیزی نخواهد بود که قبلاً دیده باشند؛ تا زمانی که تمام نفت، زمین و سایر داراییهایی را که قبلاً از ما دزدیده بودند، به ایالات متحده آمریکا بازگردانند... به دلیل سرقت داراییهای ما و دلایل بسیار دیگری از جمله تروریسم، قاچاق مواد مخدر و قاچاق انسان، رژیم ونزوئلا به عنوان یک سازمان تروریستی خارجی تعیین شده است.»رئیسجمهور آمریکا همچنین از محاصره «کامل و تمامعیار» تمام نفتکشهای تحریمشده که به ونزوئلا سفر میکنند و از آنجا میآیند، خبر داد. این ادبیات گفتاری هر چند در ظاهر برای نمایش قدرت آمریکاست اما در حقیقت ماهیت استعماری و سلطه گرایانه این کشور را آشکار میسازد که نه تنها تمامیت ارضی و استقلال کشورها را بر نمیتابد، بلکه خود را مالک تمام منابع کشورها دانسته و حتی ادعای سرقت آن را مطرح میسازد، چنانکه او ادعا دارد که نفت در ونزوئلا برای آمریکاست و دولتمردان کاراکاس آن را سرقت کردهاند. آن توهم جاه طلبانه بدعتی خطرناک است که میتواند جهانی را به آشوب بکشد که اجماع جهانی برای مقابله با آن یک ضرورت است.
این ادبیات گفتاری هر چند در ظاهر برای نمایش قدرت آمریکاست اما در حقیقت ماهیت استعماری و سلطه گرایانه این کشور را آشکار میسازد که نه تنها تمامیت ارضی و استقلال کشورها را بر نمیتابد بلکه خود را مالک تمام منابع کشورها دانسته و حتی ادعای سرقت آن را مطرح میسازد
ترامپ و توهم فراقانون بودن
نکته دیگر در تحرکات اخیر ترامپ از جمله محاصره کامل ونزوئلا بیانگر حقیقتی دیگر به نام توهم ترامپ مبنی بر فراتر از قانون بودن است. بسیاری از سناتورها و مقامات ارشد آمریکا و اندیشمندان حوزه سیاست و نظامی گری تاکید دارند که اقدام به محاصره ونزوئلا از یک سو مغایر با قوانین داخلی آمریکاست و ترامپ باید از کنگره مجوز بگیرد، چنانکه «خواکین کاسترو» نماینده دموکرات تگزاس در مجلس نمایندگان آمریکا، این محاصره را «بدون شک یک اقدام جنگی» خواند و افزود: «جنگی که کنگره هرگز مجوز آن را نداده و مردم آمریکا آن را نمیخواهند.» از سوی دیگر این اقدام ترامپ نقض تمامی قوانین و حقوق بین الملل است چرا که تمامی شواهد نشان میدهد که عملا ادعای قاچاق مواد مخدر از ونزوئلا یک دروغ بزرگ است و لذا شامل حق دفاع مشروع نمی شود در عین حال کارکاس تهدید امنیت جهان نبوده و آمریکا حق اقدام علیه این کشور بدوم مجوز شورای امنیت را ندارد لذا در نهایت ترامپ با توهم فراقانون بودن ( قوانین داخلی و جهانی) به چنین جنگ افروزی روی آورده است که به جرم آن باید در داخل و خارج آمریکا مورد بازخواست قرار گیرد.
ترامپ و معادلهای با سرنوشت نامعلوم
نکته مهم در تحرکات آمریکا در قبال ونزوئلا را در کلان آمریکای لاتین میتوان مشاهده کرد. رفتارهای آمریکا در دو جنبه قابل پردازش است. در یک سوی معادله آمریکا علیه کشورهایی همچون ونزوئلا، کوبا، برزیل، کلمبیا رویکرد تقابلی از نظامی گرفته تا اقتصادی و تحریم را در پیش گرفته است تا در نهایت تاب آوری آنها را شکسته و سلطه خویش را اجرایی سازد. در سوی دیگر معادله آمریکا با ایجاد فضای وحشت از جمله ادعای حمله نظامی به ونزوئلا بر آن است تا کودتای نرم در قالب انتخابات در کشورهای این منطقه را محقق سازد. نتایخ انتخاباتهایی همچون بولیوی، هندوراس، شیلی که با تغییر رویکرد از چپ به راست همراه بوده در کنار کشورهایی همچون آرژانتین، پرو و اکوادور، ترینیداد و توباگو که پایگاه نظامی در اختیار آمریکا قرار دادهاند، نشان میدهد که آمریکا با خرج کردن و نیز ایجاد فضای ترس از اقدام نظامی، ملتها را به انتخاب دولتهایی با گرایش غربی و نیز دولتها را نیز به همراهی با اهداف خود سوق میدهد. آمریکا در نهایت به دنبال کودتایی سراسری در آمریکای لاتین است که به عناوین و ابزارهای مختلف صورت میگیرد. مسئلهای که در جمع ابعاد راهبرد امنیت ملی آمریکا نیز بوده است و بیانگر آن است که آمریکا در کنار دخالت در سایر نقاط جهان به دنبال سلطه انحصار گرایانه یا همان راهبرد مونرو در آمریکای لاتین است که ابعاد جدیدی از جاه طلبیهای آمریکا را اشکار میسازد. رویهای که البته همراهی ونزوئلا، برزیل، کوبا، کلمبیا و.... آن را با ابهامات و چالشهای بسیاری مواجه ساخته و حتی میتواند زمینه ساز ثبت شکستی دیگر در کارنامه ترامپ گردد.