امروز مساله بحران آب موضوع بسیار مهمی است که باید در دستور کار دولتمردان و مدیران مربوطه قرار بگیرد به این معنا که در این حوزه نباید کمترین اهمالی صورت بگیرد، زیرا آب مایه حیات است و بیتوجهی به تامین آب شرب، کشاورزی و صنعتی مورد نیاز استانهای خشک و نیمه خشک کشور میتواند منجر به ایجاد بحرانهایی در کشور شود.
برای عبور از مشکلات کنونی در حوزه تامین منابع آبی درمناطق خشک ونیمه خشک و کم بارش کشور نیازمند حضور فعال کارگزاران در معاونت ترویجی هستیم تا به عنوان پیاده نظام وزارت کشاورزی با نشستن بر سر سفره کشاورزان و در کنار آنها نان و پنیر خوردن در دقایقی همراهی و همدلی با کشاورزان ضمن شنیدن مطالبات آنها، کشاورزان را با فناوری کشت، داشت و برداشت و انتقال آب به مزرعه آشنا کنند.
در صورتی که کشاورزان با فناوریهای نوین کشاورزی که با میزان آب کم آب مورد نیاز زمینهای خشک را تامین میکند قطعا بسیاری از مشکلات این حوزه کاهش مییابد، زیرا ویژگی فناوریهای نوین این است که با شرایط خشکسالی و تر سالی و با سایر مشکلات وکمبودها خود راد تطبیق میدهند ومطابق امکانات در دسترس فعالیت میکنند.
برای عبور از مشکلات که در اصفهان و یزد شاهد آن بودیم این امیدواری وجود دارد که مروجین از پشت میزها بلند شوند و به عنوان پیاده نظام وزارت کشاورزی در اقصی نقاط کشور دربه مشکلات کشاورزان رسیدگی کرده و آنها را برای کشت و داشت و برداشت با فناوریهای نوین توجیه کنند.
بی تردید مشکلات ایجاد شده تنها از طریق گفت و گوی رو در رو مسولین با مردم ایجاد میشود. ارتباط مستقیم و رو در روی مسوولین با مردم و شنیدن مطالبات آنها و انتقال تکنولوژیهای روز دنیا و بیان کارایی آنها میتواند نوع نگاه کشاورز و استفاده از ابزارهای وی را برای استفاده بهینهتر تغییر دهد.
برای تحقق این منظور نیازمند ایجاد تشکلهای تعاونی در بخش روستایی هستیم تا با امکانات جدیدی مثل تجهیزات آبیاری تحت فشار، آبیاری نواری؛ بارانی؛ کوزهای و قطرهای زمینها را به صورت مجازی مشاع و متصل و یکپارچه کنند و زمینهای خُردی که به هم متصل شدهاند را با تجهیزات نوین زیر کشت محصولات یک دستی ببرند که نیاز به آب بری زیادی نداشته باشد.
به عنوان مثال در استان اصفهان لزومی ندارد محصولات جالیزی مثل هندوانه کاشته شود. حضور مروجین میتواند توجیه کننده کشاورزان برای کاشتهای درست و متعارف با توجه به میزان آبی که در اختیار دارند باشد. بی تردید با ارتباطی که بین مروجین با کشاورزان ایجاد میشود بخشی از مشکلات فرهنگی و اجتماعی و اقتصادی این حوزهها حل شدنی است.
ایجاد تشکلهای تعاونی روستایی یک پارچه سازی اراضی زراعی به صورت مجازی یک دست میتوان امکان مشخص کردن حدود زمینهای کشاورزان به سهولت انجام میشود، اما این زمین اگر به صورت یک دست زیرکشت یک محصول بروند یعنی در یک محوطه صد هکتاری صد کشاورز صد محصول محتلف با صد نوع روش آبیاری نداشته باشند به جای آن با عبور از آبیاریهای غیر ضروری غرقابی با هزینههای بسیار بالای کشت، داشت و برداشت آب و سرمایههای خود را هدر ندهند و یک محصول بکارند قطع به یقین مانع هدر رفت اقتصاد روستایی میشوند.
در صورتی که صدها قطعه زمین به یک قطعه زمین واحد تبدیل شود مثلا با تجهیزات آبیاری بارانی به زیر کشت گندم برود ضمن ایجاد بهره وری بیشتر، گونههای ارقام گندم پرمحصول منجر به افزایش درآمد کشاورزان میشود.
مزارعی که از تجهیزات آبیاری جدید استفاده کردهاند ضمن اینکه مصرف آب آنها یک چهارم کاهش یافته شاهد افزایش دو برابری محصول خود بودهاند. برای تحقق این موضوع لازم است مروجین وزارت کشاورزی تلاش کنند تا احساس مشارکت را در بین کشاورزان افزایش دهند در غیر این صورت مشکلات و بحرانهای آبی به صورت دائمی از بین نمیروند و کشاورزان و مسئولین با مشکلات کنونی دست به گریبان میمانند.