اسناد به دست آمده از رژیم صهیونیستی چه اسنادی است؟ چگونه به دست آمده است؟ و چه کمکی به ایران در شرایط فعلی می‌کند؟

1. با توجه به مشخص نشدن شرایط، ماهیت اسناد براساس گمانه زنی‌های غیررسمی رسانه‌ها و اندیشکده‌ها بر 4 نوع استوار بوده است:

1.1. اسناد نظامی- فناورانه: احتمالاً شامل طراحی‌ها، مشخصات فنی، و داده‌های آزمایشی مربوط به سیستم‌های دفاع موشکی (مثل سامانه‌های "Arrow" یا "Iron Dome")، پهپادهای پیشرفته، یا سیستم‌های جنگ الکترونیک باشد.

1.2. اسناد سایبری: ممکن است شامل کدهای مخرب، استراتژی‌های نفوذ به زیرساخت‌های حیاتی، یا اطلاعات شبکه‌های جاسوسی سایبری اسرائیل باشد.

1.3. اسناد جاسوسی عملیاتی: گزارش‌هایی از فعالیت‌های موساد در منطقه، شبکه‌های مخفی، یا برنامه‌های عملیاتی علیه ایران.

1.4. اسناد سیاسی-استراتژیک: تحلیل‌های داخلی اسرائیل درباره تحرکات ایران یا استراتژی‌های مقابله با برنامه هسته‌ای.

2. اما در بخش رسمی 2 سبک اظهارنظر وجود دارد:

2.1. اظهارات تقلیل‌گرایانه: مدیرکل آژانس بین‌المللی انرژی اتمی (IAEA) – رافائل گروسی – با ارجاع به آنچه در مطبوعات منتشر شده، گفته این اسناد ظاهراً مربوط به مرکز تحقیقات هسته‌ای سورک است؛ مرکزی که تحت نظارت آژانس بوده اما بخش‌هایی مانند «دیمونا» را شامل نمی‌شود. به نظر می رسد این نگاه تقلیل‌گرایانه و به دور از واقعیت و با هدف تخفیف دستاورد ایران است.

2.2. اظهارات کلان: بنابر اظهارات حجت‌الاسلام خطیب، وزیر محترم اطلاعات ایران، فرمانده سپاه پاسداران و ...، ایران اسنادی مربوط به تأسیسات هسته‌ای و سایر اسناد راهبردی رژیم صهیونیستی را از طریق عملیاتی گسترده و پیچیده به دست آورده‌ است.

3. درباره شیوه دسترسی، اگرچه مبتنی بر نظر وزیر اطلاعات ایران، این موضوع محرمانه است، اما در گزارش‌ها و تحلیل‌های رسانه‌ای داخلی و خارجی از 4 شیوه دسترسی به این اسناد سخن گفته شده است:

3.1. عملیات سایبری: گروه‌های وابسته به ایران ممکن است از طریق حملات فیشینگ، نفوذ به زیرساخت‌های ابری، یا بهره‌برداری از آسیب‌پذیری‌ها، داده‌ها را استخراج کرده باشند.

3.2. جاسوسی انسانی: نفوذ به حلقه‌های سیاستگذاری یا نظامی اسرائیل توسط منابع انسانی (به ویژه با توجه به تنوع جمعیتی اسرائیل و امکان جذب مخالفان).

3.3. نفوذ در زنجیره تأمین: دسترسی به داده‌ها از طریق شرکت‌های پیمانکار دفاعی اسرائیل که ممکن است استانداردهای امنیتی ضعیف‌تری داشته باشند.

3.4. شیوه ترکیبی با استفاده از 3 مورد بالا.

4. درباره تاثیرات این دستاورد می‌توان موارد ذیل را بیان کرد:

4.1. بهبود توان دفاعی: درک فناوری‌های دفاع موشکی اسرائیل به ایران کمک می‌کند تا موشک‌ها و پهپادهای خود را برای عبور از این سامانه‌ها بهینه‌سازی کند.

4.2. تقویت توان تهاجمی: استفاده از داده‌های فنی برای توسعه سلاح‌های پیشرفته‌تر (مثلاً موشک‌های هایپرسونیک یا پهپادهای رادارگریز).

4.3. افزایش بازدارندگی: نمایش توانایی ایران در نفوذ به قلب دستگاه امنیتی اسرائیل، پیامی بازدارنده به تل‌آویو و متحدانش است.

4.4. تضعیف اعتبار اسرائیل: افشای اسناد محرمانه، امنیت ملی اسرائیل را زیر سؤال برده و به تبلیغات ایران علیه آن کمک می‌کند.

4.5. شناسایی نقاط ضعف سیستم‌های دفاعی اسرائیل و طراحی حملات کارآمدتر .

4.6. تقویت موضع چانه‌زنی ایران (از طریق نمایش قدرت امنیتی) یا افشای اسناد مربوط به تلاش‌های خرابکارانه اسرائیل علیه تاسیسات هسته‌ای ایران.

4.7. پیش‌بینی استراتژی‌های نظامی اسرائیل علیه ایران یا متحدانش (مثل حزب‌الله).

4.8. افزایش دقت اطلاعاتی برای مقابله با عملیات‌های خرابکارانه یا ترور دانشمندان ایرانی.