برخی معتقدند که آتش بس همان صلح تحمیلی مد نظر رهبر معظم انقلاب است آیا این نکته درستی است یا اشتباه است؟

در پاسخ به این که «آیا آتش‌بس اخیر ایران و رژیم صهیونیستی، مصداق یک صلح تحمیلی است؟» چند نکته را باید مد نظر داشت. برای پاسخ روشن، بحث را در 2  محور اساسی می توان دسته بندی نمود:

1.      معنای دقیق «صلح تحمیلی» در ادبیات رهبر معظم انقلاب: با یک تامل می توان گفت که  مهم‌ترین شاخص‌های این مفهوم در نگاه ایشان عبارت است از:

1.1.   تحمیل اراده دشمن به ملت ایران: صلح تحمیلی زمانی رخ می‌دهد که دشمن بتواند خواسته‌های خود را بر جمهوری اسلامی ایران تحمیل کند و ما را وادار سازد که بدون رضایت، شرایط او را بپذیریم.

1.2.  محروم شدن از حقوق مشروع ملی: در صلح تحمیلی، طرف ایرانی ناچار به صرف‌نظر از حقوق حیاتی خود می‌شود؛ خواه این حقوق در حوزه استقلال سیاسی باشد، خواه در زمینه تمامیت ارضی، امنیت ملی یا دستاوردهای هسته‌ای و دفاعی.

1.3.   پذیرش ذلت سیاسی: مقام معظم رهبری بارها تأکید کرده‌اند که یک ملت مقاوم، حتی اگر هزینه بدهد، نباید به صلحی تن دهد که در آن احساس شکست، ذلت و تحقیر حاکم باشد.

1.4.   فروپاشی اراده مقاومت: صلح تحمیلی زمانی اتفاق می‌افتد که روحیه ملی و اراده مقاومت در ملت و حاکمیت شکسته شده باشد و طرف ایرانی دیگر توان ادامه دفاع از منافع خود را نداشته باشد.

نکته : یک نمونه تاریخی روشن از این تحلیل، نوع صلح‌هایی است که برخی کشورهای عربی پس از جنگ‌های 1967 و 1973 با رژیم صهیونیستی پذیرفتند؛ صلح‌هایی از موضع ضعف و اجبار.

2.          محور دوم و در پاسخ به این که آیا  آتش‌بس  صداق صلح تحمیلی است؟  باید با شاخص‌های فوق، وضعیت آتش‌بس اخیر میان ایران و رژیم صهیونیستی را بررسی کنیم.

2.1.   آیا اراده دشمن به ایران تحمیل شد؟ قطعاً خیر. روند جنگ تیرماه 1404 نشان داد که جمهوری اسلامی ایران، پس از پاسخ‌های کوبنده و درخشان به حملات اولیه دشمن، ابتکار عمل را به دست گرفت. طراحی عملیات‌های دقیق، نفوذ به عمق راهبردی دشمن و تحمیل ضربات بی‌سابقه به مراکز حیاتی صهیونیست‌ها، موجب شد که این رژیم باشد که خواستار توقف جنگ شود.

2.2.  آیا ایران از حقوق مشروع خود عقب نشست؟ باز هم پاسخ منفی است. ایران در جریان مذاکرات مربوط به آتش‌بس، نه برنامه هسته‌ای خود را محدود کرد، نه دست از حمایت از محور مقاومت برداشت، و نه در مواضع منطقه‌ای و امنیتی عقب‌نشینی کرد.

2.3.  آیا نشانه‌ای از ذلت سیاسی یا روانی وجود دارد؟ برخلاف صلح تحمیلی، امروز فضای روانی کشور و محور مقاومت کاملاً مبتنی بر غرور ملی و تقویت روحیه است. جشن‌های مردمی، تحلیل‌های مثبت نخبگان و اعتراف دشمنان به شکست راهبردی خود، همگی نشان‌دهنده اقتدار ملی ایران است.

2.4.  آیا اراده مقاومت تضعیف شده؟ خیر. نه تنها اراده مقاومت در ایران، بلکه در سراسر محور مقاومت و ملل مسلمان و مستضعف تقویت شده است.

منبع: پرسمان سیاسی شماره 12