آیا آتش‌بس به رهبری و نظام تحمیل شد؟
صلح تحمیلی که رهبر معظم انقلاب اسلامی با شجاعت و قدرت آن را منتفی کردند مختصات مشخصی دارد؛ تامین امنیت رژیم صهیونیستی، عقب نشینی از مولفه بازدارندگی مانند توانمندی موشکی و انهدام و عقب نشینی کامل از مولفه های قدرت مانند توانمندی هسته‌ای مهمترین ارکان آن هستند. نقشه دشمن این بود که از طریق قدرت نظامی خود یک امر سیاسی را به کشور تحمیل کند و آن اینکه ایران از روی ضعف پشت میز مذاکره بنشیند و صلح تحمیلی را امضا کند.
این موضوع را می‌توان با تاملی در معنای دقیق «صلح تحمیلی» و مهمترین شاخص‌های آن از منظر رهبر معظم انقلاب بهتر ادراک کرد. مبتنی بر نگاه رهبر معظم انقلاب شاخصه‌های مهم صلح تحمیلی عبارتند از:
الف) تحمیل اراده دشمن به ملت ایران: صلح تحمیلی زمانی رخ می‌دهد که دشمن بتواند خواسته‌های خود را بر جمهوری اسلامی ایران تحمیل کند و ما را وادار سازد که بدون رضایت، شرایط او را بپذیریم.
ب) محروم شدن از حقوق مشروع ملی: در صلح تحمیلی، طرف ایرانی ناچار به صرف‌نظر از حقوق حیاتی خود می‌شود؛ خواه این حقوق در حوزه استقلال سیاسی باشد، خواه در زمینه تمامیت ارضی، امنیت ملی یا دستاوردهای هسته‌ای و دفاعی.
ج) پذیرش ذلت سیاسی: مقام معظم رهبری بارها تأکید کرده‌اند که یک ملت مقاوم، حتی اگر هزینه بدهد، نباید به صلحی تن دهد که در آن احساس شکست، ذلت و تحقیر حاکم باشد.
د) فروپاشی اراده مقاومت: صلح تحمیلی زمانی اتفاق می‌افتد که روحیه ملی و اراده مقاومت در ملت و حاکمیت شکسته شده باشد و طرف ایرانی دیگر توان ادامه دفاع از منافع خود را نداشته باشد.
اما آنچه رخ داده هیچ یک از این‌ها نبوده است؛ نه استحاله‌ای برای تداوم نبرد راهبردی با رژیم صهیونیستی صورت گرفته، نه تضمین سیاسی و نظامی برای امنیت رژیم صهیونی از ناحیه ایران دریافت شده است، نه مولفه‌های بازدارندگی کشور تقدیم دشمن شده و نه مولفه قدرت، یعنی توان هسته‌ای ایران نابود و یا تقدیم شده است. بنابراین آنچه رخ داده هیچ نسبتی با صلح تحمیلی ندارد بلکه تحمیل توقف جنگ به دشمن صهیونیستی و آمریکای جنایتکار است آن هم با درخواست شخص ترامپ از طریق امیر قطر.
منبع: پرسمان سیاسی شماره 19
نظرات بینندگان
آخرین مطلب
پربیننده ترین
ارسال خبرنامه
برای عضویت در خبرنامه سایت ایمیل خود را وارد نمایید.
