«اسرائیل بزرگ»؛ رویا یا ابزار سلطه بر منابع نفتی و ژئوپلیتیک منطقه
نتانیاهو هفته گذشته از ایده «اسرائیل بزرگ» سخن گفت؛ در این طرح، کنترل حدود ۵۰۰ میلیارد بشکه نفت (۲۹ درصد ذخایر جهان)، ۷ درصد گاز دنیا، و مسیرهای حیاتی مانند کانال سوئز و خط لوله سومد در اختیار تل‌آویو قرار می‌گیرد. پایگاه بصیرت / مرتضی امیری‌نژاد
اسرائیل که تولیدکننده بزرگ انرژی نیست، با اتکاء به آمریکا و پروژه‌های منطقه‌ای نظیر توافق ابراهیم و کریدور آیمک (IMEC) کوشید جایگاه خود را ارتقاء دهد. کشورهای عربی نیز به امید بهره‌برداری اقتصادی وارد این مسیر شدند، اما اعلام «اسرائیل بزرگ» آشکار ساخت که تل‌آویو به جای شراکت برابر، به دنبال«توسعه‌طلبی» و «سلطه بر منابع نفتی» آنهاست. به این ترتیب، همان دولت‌هایی که خود را ذی‌نفع کریدور آیمک می‌دانستند، اکنون با این واقعیت تلخ مواجه شده‌اند که شریک عبری آنها در پی تثبیت برتری یک‌جانبه است، نه همکاری برابر.
اما از طرفی حملات موشکی ایران به بندر حیفا، قلب تپنده کریدور آیمک، نشان داد که این مسیر به‌شدت پرریسک و ناپایدار است. از این رو سرمایه‌گذاری شرکای عربی نه‌تنها سودی ندارد، بلکه می‌تواند امنیت اقتصادی‌شان را تهدید کند.
بنابراین باید اینگونه برداشت کرد که «اسرائیل بزرگ» نه طرحی برای همکاری، بلکه راهبردی برای سلطه است. امروز، تنها مسیر مطمئن و امن در ترانزیت منطقه‌ای، فعال‌سازی ظرفیت‌های ایران است؛ مسیری که می‌تواند رؤیای تل‌آویو برای تبدیل شدن به پل اصلی هند _ اروپا را به حاشیه براند و نشان دهد که تکیه بر رژیم صهیونی چیزی جز یک سراب نیست.
منبع: سایت بصیرت
نظرات بینندگان
آخرین مطلب
پربیننده ترین
ارسال خبرنامه
برای عضویت در خبرنامه سایت ایمیل خود را وارد نمایید.
