روز جهانی به اصطلاح کودک!

دیروز روز جهانی کودک بود، روزی که در آن از کودکان باید حمایت و آنان را گرامی بداریم. روزی که در بسیاری از کشورهای جهان با شادی و نشاط، به حقوق و آینده بهتر کودکان اندیشیده می‌شود. اما این روز برای کودکان غزه و فلسطین بیشتر از هرچیز یک شوخی تراژدیک است. در غزه، کودکانی چون وسام و نعیم کم نیستند. افرادی که تنها چند هفته پس از تولد، بر اثر بمباران‌های هوایی رژیم صهیونی  رویای زندگی و کودکی را بدرود گفته و تبدیل به فرشتگان آسمانی شدند که از آسمان نظاره گر خباثت‌ها و رذالت‌های حیوانی و شیطان صفتانه سردمداران باند جنایتکار حاکم بر سرزمین‌های اشغالی باشند. این کودکان هیچ‌گاه فرصت نیافتند در دنیای بی‌دغدغه کودکانه خود بازی کنند و دنیایشان از ابتدا در دودی از آتش و خون غرق شد.

کودکان غزه با جنایت و خشونت افراطی رژیم صهیونی خو گرفته‌اند. آن‌ها هر روز با ترس از حملات هوایی، بمباران‌ها و تحریم‌های شدید اقتصادی زندگی می‌کنند. تصویری که در رسانه‌ها از دنیای این کودکان نشان داده می‌شود، به هیچ عنوان توان روایت واقعی میزان درد و رنج واقعی و تاریخی آن‌ها را ندارد. آن‌ها شاهد مرگ‌های هر روزه، زخمی شدن‌های وحشتناک و نقض‌های شدید حقوق بشر هستند. با وجود گزارش‌های متعدد از سازمان‌های بین‌المللی حقوق بشری و نقض آشکار قوانین جنگی توسط رژیم صهیونی ، همچنان این خشونت‌ها ادامه دارند و قربانیان اصلی آن‌ها، کودکان هستند.

برای کودکان غزه، این روز تبدیل به یک حسرت بزرگ شده است و مسبب و مسئول اصلی آن تمدن غربی و دولت‌های اروپایی و آمریکایی اما با دستان رژیم غاصب صهیونی است. رهبر حکیم انقلاب اسلامی در همین باره در 22 اسفند سال 1402 در بیاناتی اشاره کردند:« امروز کاری که در غزّه دارد انجام می‌گیرد از لحاظ جنایت و خباثت و وحشیگری و خونخواری در اوج است. بنده سراغ ندارم در جایی دشمنی مجهّز به انواع سلاح، حمله کند به یک مردمی که هیچ سلاحی ندارند؛ نه اینکه سلاحشان عقب‌تر است؛ هیچ سلاحی ندارند. مردم بی‌دفاع غزّه، مردم عادّی در بیمارستان، در مسجد و در کوچه و بازار که سلاح ندارند؛ با انواع سلاح [به این مردم] حمله کند و به این اکتفا نکند، گرسنگی و تشنگی بدهد به این مردم بی‌دفاع، و بچّه‌های کوچک و کودکان شیرخوار از گرسنگی بمیرند! بنده سراغ ندارم؛ این اوج خونخواری است، اوج وحشیگری است؛ این مفتضح‌کنندهٔ آن تمدّنی است که عقبه‌اش اینها است؛ این‌ها تمدّن غرب است؛ این دیگر پشت پرده نیست؛ این واضح است، آشکار است، جلوی چشم همه است، همهٔ دنیا دارند می‌بینند.»