در حالی که تعطیلی دولت فدرال آمریکا وارد سومین هفته خود شده، امواج یک جنبش اعتراضی بیسابقه سراسر این کشور را درنوردیده است. این اعتراضات که در بیش از ۲۵۰۰ شهر و شهرک در هر ۵۰ ایالت رخ داده، نه تنها واکنشی به تعطیلی دولت، بلکه پاسخی مستقیم به استبداد و تمرکز قدرت در دستان دونالد ترامپ، رئیسجمهور این کشور است.
معترضان محرک اصلی خود را تضییع حقوق مندرج در نخستین متمم قانون اساسی توسط دولت ترامپ اعلام کردهاند. این اتهامات شامل دخالتهای فدرال در روندهای انتخاباتی، محدودسازی آزادی رسانهها و بازداشتهای سیاسی است که نشاندهنده سوءاستفاده از قدرت برای سرکوب مخالفان است. شعار «No kings» به نماد واحد این جنبش تبدیل شده است؛ هشداری مبنی بر اینکه رئیسجمهور نباید به پادشاهی با قدرت فراقانونی تبدیل شود.
قلب تپنده اعتراضات در پایتخت بود؛ جایی که دهها هزار نفر در نزدیکی کاخ سفید و کنگره تجمع کردند. تظاهرات ۲۰۰ هزار نفری در واشنگتن، این حرکت را به یکی از بزرگترین تجمعات اعتراضی اخیر تبدیل کرد. نکته قابل توجه، فراتر رفتن اعتراضات از کلانشهرهای سنتی و گسترش آن به شهرکهای کوچک و تمامی ایالتها بود که نشاندهنده عمق نارضایتی و ملی بودن دامنه این جنبش است.
بسیاری از معترضان تأکید کردهاند که به دلیل نگرانی از فروپاشی اصول قانون اساسی و هراس از حرکت به سوی استبداد برای اولین بار در زندگی خود به خیابان آمدهاند. این امر حاکی از آن است که اعتراضات تنها بر سر یک سیاست خاص نیست، بلکه نبردی ایدئولوژیک بر سر هویت و آینده نظام حکومتی آمریکا محسوب میشود.در مقابل، جریان محافظهکار و جمهوریخواهان حامی ترامپ به دنبال بیاعتبار کردن این حرکت هستند. برخی از چهرههای جمهوریخواه این اعتراضات را تجمعی در مسیر نفرتپراکنی علیه آمریکا خواندهاند. رسانههای محافظهکار با برجسته کردن حضور احتمالی گروههای افراطی چپ یا راست، سعی در زیر سؤال بردن مشروعیت مردمی و اهداف صلحآمیز این جنبش دارند.این موج اعتراضی در بحرانیترین زمان ممکن از حیات سیاسی آمریکا شکل گرفته است: تعطیلی دولت، بحث بر سر اختیارات رئیسجمهور و تناقض در سیاست خارجی. در حالی که ترامپ مدعی مدیریت جهان و پایان دادن به هشت جنگ در خارج از کشور است، این گزارش استدلال میکند که آشوب و شکاف داخلی در خود آمریکا به حدی است که این کشور بیش از هر کشور دیگری به مدیریت و کمک برای رسیدن به آرامش نیاز دارد.این جمله به وضوح بر تضاد تأکید میکند که آمریکا در حالی به دنبال تنظیم نظم جهانی است که نظم داخلی آن با چالشهای بنیادین مواجه شده است.تظاهرات سراسری با شعار «ما پادشاه نداریم» فراتر از یک اعتراض سیاسی معمول، نشانهای از بحران هویت حکومتی در ایالات متحده است. این جنبش بازتاب ترس بخش قابل توجهی از جامعه آمریکا از فرسایش دموکراسی، نادیده گرفتن قانون اساسی و گرایش به سمت حکومت خودکامه است.