بازی باخته آمریکا با پیونگ یانگ

بصیرت: آزمایش موشک مخابراتی کره شمالی در روز یکشنبه توجه بسیاری از تحلیلگران مسائل بین الملل را به خود جلب کرده است. عمده ترین سوالی که در محافل سیاسی و رسانه ای مطرح شد این مهم بود که آیا آزمایش موشکی پیونگ یانگ بر ژئوپلتیک منطقه و فضای بین المللی تاثیرگذار است یا خیر و پیامدهای این اقدام برای کشورهای منطقه ای و فرامنطقه ای چیست؟
آزمایش موشکی پیونگ یانگ صرف نظر از اهداف پنهان و آشکار آن در صورت توفیق دستاورد بزرگی برای کره شمالی است.پس از آزمایش موشک تائه پودونگ در 1998 میلادی پرتاب این موشک نقطه عطفی در ژئوپلتیک منطقه به حساب می آید به خصوص که هنوز دو کره در وضعیت ترک مخاصمه به سر می برند.‌
از طرفی تجربه بیش از 50 سال تخاصم با ایالات متحده آمریکا، کره شمالی را به این باور رسانده است که تنها با تقویت بنیه تکنولوژیکی و نظامی می تواند از آمریکا امتیاز بگیرد. پس از سال 2002 که جرج بوش رئیس جمهور سابق آمریکا با لقب دادن پیونگ یانگ به عنوان یکی از محورهای شرارت مخاصمه دیرینه این دوکشور را وارد فاز جدیدی کرد این بار در ماههای آغازین دولت تازه نفس اوباما بهترین فرصت بود تا پیونگ یانگ با آزمایش موشکی خود دموکراتها را با یک آزمون دشوار مواجه کند که می تواند نقطه عزیمت تعاملات فی مابین این دو کشور در 4 سال آینده باشد.‌
این در حالی است که پیونگ یانگ با در اختیار داشتن دو کارت برنده روسیه و چین که به صراحت اعلام کرده اند حاضر نیستند دولت آمریکا را در اعمال تحریمهای جدید علیه کره شمالی همراهی کنند وارد این بازی مملو از ریسک شده است.برای اوباما بسی دشوار و نگران کننده است که هنوز اتاقهای کاخ سفید را یاد نگرفته بخواهد وارد یک جنگ جدید و یا هر معادله خصمانه دیگری شود. اوباما رئیس جمهوری آمریکا تنها توانست در پراگ با انتشار بیانیه ای ضمن محکومیت اقدام کره شمالی ، خواستار نشست شورای امنیت سازمان ملل در این خصوص شود . آمریکا به همراه ژاپن و کره جنوبی ، کره شمالی را متهم می کنند که پرتاب موشک دوربرد این کشور به فضا با هدف آزمایش موشک دور برد”تائه پودونگ دو” است.‌
کره شمالی با زیرکی قصد دارد از آمریکایی که امروز در موضع ضعف قرار دارد امتیازات اقتصادی و سیاسی بگیرد.در واقع پیونگ یانگ آمریکا را وارد یک بازی دو سر باخت کرده است. بازی که در صورت پافشاری ایالات متحده بر مواضع گذشته با توجه به عدم همراهی روسیه و چین چیزی جز بدنامی برای رئیس جمهور به اصطلاح صلح طلب آمریکا ندارد و در صورت امتیاز دادن موضع کره شمالی را در ژئوپلتیک منطقه تقویت می کند. کره شمالی به شدت نیازمند کمکهای خارجی است. مهمترین خواسته پیونگ یانگ از واشنگتن کمکهای مالی و سوخت و غذا است. در واقع ، کره شمالی می خواهد بدون آنکه امتیاز بدهد حداکثر امتیازهای ممکن را از آمریکا بگیرد.‌آمریکا درخواست مکرر دولت پیونگ یانگ برای امضای پیمان صلح در شبه جزیره کره را به خلع سلاح هسته ای این کشور منوط کرده است . در صورتی که دولت پیونگ یانگ خلع سلاح اتمی یک جانبه کشورش را قبول نداشته و معتقد است، همزمان آمریکا نیز باید در خصوص خروج سلاحهای هسته ای خود از کره جنوبی و منطقه شرق آسیا اقدام کند .‌استیصال آمریکا این توان را به پیونگ یانگ می دهد که ضمن ائتلاف با هم پیمان سنتی خود یعنی چین بسیاری از مشکلات اقتصادی خود را حل کند و با فروش تسلیحات پیشرفته نظامی به کشورهای همسایه منبع خوبی برای ارزآوری دست و پا نماید.‌