اصلاح‌طلبان - صفحه 117

اشاره: تلاش برای دموکراسی‌خواهی در ایران بعد از مشروطه همواره یکی از خواست‌های گروه‌های اصلاح‌طلب در ایران معاصر بوده است، اما در این ساحت همیشه با نوعی گزینه‌های صفروصدی مواجه هستیم که حذف یک جریان سیاسی را به همراه می‌آورد. یکی از دلایل این امر را می‌توان بی‌توجهی به سازوکارهای قانونی برای تقویت فعالیت‌های حزبی در کشور دانست؛ سازوکارهایی که در آن ظرفیت‌ها و سهمیه‌هایی در نظر گرفته شود که تمام آحاد ملت در آن گنجانده شود. در این راستا گفت‌وگویی با آذر منصوری، عضو شورای مرکزی حزب اتحاد ملت ایران اسلامی، انجام داده‌ایم. او معتقد است اشتباهی که اصول‌گرایان در مواجهه با جناح رقیب داشتند که حذف حداکثری صداهای مخالف را به دنبال داشت بر شکاف‌ها و گسست‌های کشور دامن زد و اصلاح‌طلبان به‌دنبال تکرار این تجربه نخواهند بود و نباید هیچ جریان و صدایی نادیده گرفته شود. مشروح این گفت‌وگو در ادامه می‌آید.

اشاره: شايد چهار دهه بعد از انقلاب اسلامي 57 بد نباشد كه از فعالان سياسي اصلاح‌طلب بپرسيم چرا زماني انقلاب كرديد و حالا از هر تريبوني نسبت به هر تحركي اخطار مي‌دهيد. كدام منطق، موجب اين دو رويه متفاوت است؟ عليرضا علوي‌تبار، فعال سياسي اصلاح‌طلب معتقد است كه بايد انقلابي بودن را در روش و هدف از هم تفكيك كرد. او معتقد است كه بخشي از اصلاح‌طلبان امروز در هدف انقلابي و راديكال هستند و بخش ديگر از آنها غير انقلابي. با اين حال او معتقد است كه هر دو گروه اصلاح‌طلب، در روش انقلابي نيستند. او تصريح مي‌كند كه اصلاح‌طلبان اگر مي‌خواهند بمانند، بايد راه‌حل‌هايي ريشه‌نگرانه‌تر به كار ببرند.