امنیت پایدار - صفحه 19

نویسنده: مصطفی دلاورپوراقدم مقدمه: در ساختار مدیریت استراتژیک امنیت ملى، آسیب‏ها به سه بخش تهدیدهاى بالفعل، تهدیدهاى بالقوه و تهدیدهاى راهبردى تقسیم مى‏شوند. به عنوان مثال، افزایش گستره تهدیدات امنیت اجتماعى در فضاى سایبر در ردیف آفندهاى بالفعل، مبهم بودن عمق، دامنه و جهت‏گیرى تحریم‏ها در ردیف تهدیدهاى بالقوه و فرهنگ‏سازى غرب در قالب حوزه تمدنى لیبرال دموکراسى در ردیف تهدیدهاى راهبردى ارزیابى مى‏شوند، که در مهندسى امنیت ملى براى مهار هر کدام از آنها بایستى از بسته‏هاى سیاستى متناسب استفاده شود. تهدیدهاى امنیت ملى از لحاظ نوع، جنس، شدت، شیوه و ابزار تهاجم، در سه گروه تهدیدهاى نرم، نیمه سخت و سخت طبقه‏بندى مى‏شوند، که میان آنها یک ارتباط شبکه‏اى وجود دارد، به طورى‏که ضعف پدافند استراتژیک ملى براى مهار هر کدام از آنها مى‏تواند ضریب احتمال وقوع سایر تهدیدها را هموارتر کند. حال با توجه به اینکه جهت‏گیرى برنامه‏هاى کلان و راهبردى نظام بایستى بر مبناى سند چشم انداز و همسویى‏حداکثرى با اسناد بالادستى سازماندهى شوند، بایسته است که متولیان امر با تبیین نقشه ریسک تهدیدهاى‏نرم، از اتخاذ سیاست‏هاى جزیره‏اى، گزینشى و پراکنده اجتناب کنند.