مشخص بود كه تفاوتي ميان آنها با ساير اصلاح‌طلبان وجود دارد البته آنقدر پررنگ نيست كه بخواهد مانع همراهي آنها با هم شود. كارگزاران براي خود اصولي دارد و اصلاح‌طلبان ديگر هم اصول خود را باور و اجرا مي‌كنند كه بسياري از اين اصول با هم مشترك هستند و زمينه همراهيشان را فراهم مي‌كند كه نمونه بارز آن انتخابات رياست جمهور سال۹۲ بود كه كارگزاران و ساير احزاب اصلاح‌طلب در كنار هم قرار گرفتند و حماسه بزرگي را براي ملت رقم زدند. اكنون اما اوضاع متفاوت است و قرار نيست انتخاباتي برگزار شود كه تنها قرار باشد يك نفر انتخاب شود بلكه تعداد كرسي‌هاي ساختمان هرمي‌شكل بهارستان زياد است و همه گروه‌ها عزم خود را براي جلوس بر كرسي‌هاي اين ساختمان جزم كرده‌اند. از اكنون هم تقريبا مشخص است كه ائتلاف‌ها به چه شكلي خواهد بود و چه گروه‌هايي براي افزايش شانس پيروزي خود با گروه‌هاي ديگر ائتلاف خواهند كرد.
به دليل اينكه تعداد انتخابات‌ها براي مجلس زياد است پس گروه‌ها متوسل به يارگيري از رقيب نخواهند شد و در ليست‌هاي خود نام همطيفان و همحزبي‌هايشان را خواهند نوشت و نياز به يارگيري از رقيب ندارند. اما ديروز كرباسچي گفته است كه «چيزي كه اصلاح‌طلبان بايد دنبال كنند اين است كه با توجه به مشكلات و معضلات كشور، دنبال يارگيري از طرف مقابل باشند. ما نبايد انحصارطلب باشيم و بگوييم هركسي از اول اصلاح‌طلب بود، در دايره ماست. بايد هركسي كه سياست‌هاي خارجي و داخلي دولت را قبول دارد و معتدل است و از افراط دوري مي‌كند را جزو ياران خودمان تلقي كنيم و در اين جرگه بياوريم، گرچه اختلاف سياسي داشته باشيم. كلان اداره كشور بايد برمبناي تعادل و سازندگي پيش برود.» اين اظهارات همان نقطه افتراق كارگزاران با ساير اصلاح‌طلبان است.
چرا عاريه؟
همگان آگاه هستند كه بستن يك ليست ۳۰ نفره براي تهران مشكلي نيست و اصلاح‌طلبان با توجه به نيروهاي موجودشان مي‌توانند چند ليست ۳۰ نفره ارائه دهند پس نيازي به جذب نيرو از رقيب ندارند و خودشان به اندازه‌اي نيرو تربيت كرده و نيروي باسابق كه قبلا وزير و نماينده مجلس بودند را دارند كه نخواهند دست كمك به اردوگاه رقيب دراز كنند. آنچه كرباسچي از آن به عنوان انحصارطلبي نام برده است در اين موضوع معنا پيدا نخواهد كرد و زماني مي‌توان اصلاح‌طلبان را متهم به انحصارطلبي كرد كه در درون خود به حذف يكديگر مي‌پردازند. هر چند در گذشته اين انحصارطلبي در جريان اصلاحات به تعداد معدودي به چشم مي‌خورد اما از زماني كه دولت از حيطه اختيار اين جريان خارج و به دست مدعيان اصولگرايي سپرده شد، آنها با انحصارطلبي خداحافظي كردند و به يكديگر نزديك شدند.
البته باید در نظر داشت اظهارات دبیرکل حزب کارگزاران سازندگی در مورد انحصارطلبی قابل دفاع هم هست چرا که می‌داند این رویه تا چه اندازه به جریان اصلاحات ضربه وارد کرده است و انحصارطلبی موجب رکود و گوشه‌نشینی افراد متخصص و دارای صلاحیت می‌شود پس باید برای استفاده از ظرفیت تمام نیروها برای نیل به پیروزی انحصارطلبی را حذف کرد. اكنون اصلاح‌طلبان در جلسات خود سخني از عاريه گرفتن كانديدا از جناح اصولگرا مطرح نمي‌كنند و اصلا بر سر تنظيم ليست ۳۰ نفره هم مشكل دارند چون چند برابر تعداد مورد نياز ليست داراي نيروي واجد‌الشرايط هستند.
چرا كرباسچي از قرض نيرو سخن گفت؟
درباره اظهارات كرباسچي مي‌توان ۲ گمانه را مطرح كرد. نخست اينكه برخي شايعات درباره حزب كارگزاران به واقعيت نزديك است يعني اين حزب مانند انتخابات رياست‌جمهوري مي‌خواهد نقش‌آفرين عرصه انتخابات شود و از آنجا كه اطلاع دارد برخي مانند رسول منتجب‌نيا مخالف اين موضوع يعني پررنگ شدن نقش كارگزاران هستند درصدد است با عاريه گرفتن نيرو از رقيب، آنها را وامدار خود كرده و در مواقع لزوم به نفع خود بهره گيرد. گمانه ديگر اين است كه كارگزاران به حاميان دولت بسيار نزديك است و مي‌توان در برخي موضوعات آنها را در يك پكيج تعريف كرد در نتيجه پس از جدا شدن حاميان دولت از اصلاح‌طلبان، كارگزاران هم نداي جدايي سر دهد و از ائتلاف خارج شود كه البته اين موضوع تنها يك گمانه است.
اگر حاميان دولت با كارگزاران بخواهند ليست مشترك دهند بنابراين بايد اين گمانه را مدنظر داشت كه يك ليست به موازات اصلاح‌طلبان با همان ديدگاه‌ها در انتخابات عرضه خواهد شد كه به‌طور حتم سودي براي طرفين نخواهد داشت و بهتر است حاميان دولت با اصلاح‌طلبان و كارگزاران ليستي مشترك ارائه دهند تا وحدت نيروهاي ميانه‌رو بر تندروي‌ها غلبه كرده و شاهد مجلس دهمي دور از تندروي و همراه با تخصص باشيم.
http://www.armandaily.ir/fa/Main/Detail/135964
ش.د9404613