در حالی که ایستادگی و مقاومت مردم غزه در برابر اقدامات جنون آمیز رژیم صهیونیستی جهانیان را به تحیر واداشته و رزمندگان فلسطینی نیز بیشترین ضربات نظامی ممکن را بر پیکره رو به فروپاشی رژیم مجعول صهیونیستی وارد کرده‌اند، به گونه‌ای که حجم تلفات انسانی و تجهیزات نظامی وارد شده بر صهیو نیست‌ها در طول تاریخ شکل‌گیری این رژیم سابقه نداشته است، آنچه را که سران رژیم و قدرت‌های حامی‌اش به آن دل بسته‌اند، همراهی سران برخی از کشور‌های عربی و اسلامی با راهبرد‌ها و سیاست آن‌ها برای شکست مقاومت مردم غزه است که این روز‌ها به ویژه در پی سفر وزیر خارجه امریکا به منطقه و دیدارهایش با سران برخی از این کشور‌ها انعکاس یافته است.
رهبر معظم انقلاب در دیدار دست اندرکاران کنگره ۲۴ هزار شهید استان تهران، نسبت به این عملکرد سران کشور‌های اسلامی هشدار داده و خاطرنشان کردند که برخی مواقع موضع‌گیری‌ها و اظهارات مسئولان کشور‌های اسلامی اشتباه است، زیرا درباره موضوعی همچون آتش بس در غزه صحبت می‌کنند که از اختیار آن‌ها خارج است و در دست دشمن خبیث صهیونیستی است، مسئولان کشور‌های اسلامی باید نسبت به موضوعاتی که در اختیار آن‌ها است اقدام کنند.
مروری بر تحولات بیش از ۱۰۰ روز گذشته جنگ غزه در کنار مقاومت و ایستادگی فلسطینی‌ها، بیانگر آن است که دو راهبرد متفاوت از سوی نیرو‌های مؤثر در منطقه سرنوشت این جنگ را تحت تأثیر قرار داده است.
از یک سو همراهی نیرو‌های جبهه مقاومت با مردم غزه، سبب استیصال صهیونیست‌ها و حامیانشان شده است، انصارالله با محاصره دریایی رژیم علاوه بر وارد کردن خسارات سنگین اقتصادی و هدف‌گیری مستقیم برخی مراکز حیاتی صهیونیست‌ها عملاً پای امریکا و انگلیس را به حمایت مستقیم از این رژیم کشانده و صحنه‌هایی را آفریده است که ناکارآمدی نیروی دریایی دو ابرقدرت بزرگ جهان یعنی امریکا و انگلیس را در برابر دولت مقاومتی انصارالله در یمن اثبات کرده است، به گونه‌ای که بایدن رئیس‌جمهور امریکا در کمال ناامیدی از نتیجه بخشی عملیات ناوگان امریکا در باب المندب سخن به میان آورده است و از سوی دیگر حزب الله توانسته بخش اعظمی از نیرو‌های نظامی صهیونیست‌ها را در شمال درگیر کرده و ضمن وارد آوردن ضربات سنگین نظامی، بر فشار‌ها و بحران‌های درونی این رژیم بیفزاید. نیرو‌های مقاومت در سوریه و عراق نیز با حملات بازدارنده خود علیه منافع امریکا در عراق و سوریه با هدف کاهش حمایت از صهیونیست‌ها تا بدانجا پیش رفته‌اند که در روز‌های اخیر منابع رسانه‌ای امریکا از برنامه این کشور برای خروج (بخوانید) فرار از منطقه خبر می‌دهند، مضاف بر اینکه این نیرو‌ها برنامه‌های خود را برای هدف‌گیری منافع حیاتی رژیم صهیونیستی و تکمیل محاصره دریایی رژیم از طریق دریای مدیترانه و کانال سوئز آغازکرده‌اند.
روند اقدامات نیرو‌های مقاومت بیانگر آن است که رژیم صهیونیستی وامریکا با جبهه‌ای منسجم و قدرتمند مواجهند که هیچ ابزاری جز گسترش جبهه جنگ با آن‌ها را ندارند که این به نفعشان نیست و ضربه‌پذیری آن‌ها را بیشتر می‌کند.
اما در دیگر سوی این ماجرا به رغم ظرفیت بسیار بالای کشور‌های اسلامی برای بازداشتن امریکا و رژیم صهیونیستی از ادامه جنایات علیه مردم غزه و توقف بمباران زنان و کودکان بی‌پناه فلسطینی، متأسفانه کمک‌های مختلف اقتصادی و سیاسی و حتی نظامی برخی از سران آن‌ها به این رژیم، نه تنها سبب تشدید جنایات صهیونیست‌ها شده، بلکه آن‌ها را در بی‌اعتنایی به هشدار‌ها و قطعنامه‌های نیم بند شورای امنیت و مجمع عمومی سازمان ملل و دیگر مراجع بین‌المللی برای پرهیز از کشتار زنان و کودکان فلسطینی جری‌تر کرده است. مروری کوتاه بر کمک‌ها و حمایت‌های این سران، واقعیت‌های تلخی از صحنه‌های جنگ غزه را آشکار می‌کند:
برخی از این کشور‌های عربی نظیر مصر، اردن، امارات، بحرین، مراکش، سودان و همچنین کشور‌های غیر عرب نظیر ترکیه، آذربایجان، قزاقستان، ازبکستان. با رژیم صهیونیستی قرارداد‌های تجاری مهمی دارند که در طول دوران این جنگ نه تنها همکاری‌های خود را متوقف نکرده‌اند، بلکه به دلیل محاصره دریایی این رژیم از طریق باب‌المندب به آن شدت بخشیده که در این میان نقش آذربایجان که در سال‌های اخیر به عنوان پایگاه منطقه‌ای رژیم صهیونیستی عمل کرده، در تأمین سوخت رژیم صهیونیستی نقش اول را ایفا کرده است.
اما انفعال و روابط سیاسی و اقتصادی برخی از کشور‌های عربی نظیر عربستان، مصر، امارات، قطر و... که در گذشته سابقه روشنی از مبارزه با صهیونیست‌ها را داشته و حتی در جنگ ۱۹۷۳ اعراب و اسرائیل شیر‌های نفت خود را در حمایت از مردم فلسطین به سمت کشور‌های غربی حامی رژیم صهیونیستی بستند، برجسته‌تر از گروه قبلی است چراکه آن‌ها به دلیل ظرفیت‌های اقتصادی و سیاسی و نوع رابطه با امریکا به عنوان حامی اصلی رژیم صهیونیستی، قدرت و توان اثرگذاری بیشتری دارند، اما نه تنها از این ظرفیت استفاده نمی‌کنند بلکه رفتار‌ها و پیام‌های آن‌ها ناشی از رضایت این کشور‌ها برای تضعیف بیشتر نیرو‌های مقاومت فلسطینی در این جنگ است.
اما با وجود این افکار عمومی مردم در کشور‌های اسلامی نسبت به این اقدامات هوشیار است و به همین دلیل است که بر اساس نظرسنجی‌های صورت گرفته در کشور‌های عربی در میان حامیان کشور‌های حامی مقاومت، نسبت به نیرو‌های جبهه مقاومت و ایران اسلامی جایگاه پایین تری دارند. بر اساس نظر سنجی اخیر مرکز عربی تحقیقات و مطالعات سیاسی از میان ۸ هزار نفر پاسخ دهنده در ۱۶ کشور عربی که در ۱۰ ژانویه ۲۰۲۴ منتشر شده است، ایران اسلامی به دلیل حمایت از مقاومت از بالاترین جایگاه در افکار عمومی جهان عرب برخوردار است و کشور‌های عربی در جایگاه پایین تری قرار دارند. به اذعان مراکز نظریه پردازی و رسانه‌های غربی مردم غزه و مقاومت، از هم اکنون به طور قطع (فارغ از هر نتیجه‌ای که در میدان حاصل شود) پیروز این میدان هستند و آنچه برای سران این کشور‌ها باقی می‌ماند روسیاهی است و این می‌تواند زمینه ساز فروپاشی آن‌ها در آینده‌ای نزدیک باشد

جنگی در کار نیست

امیر دبیری مهر

بعداز جنگ غزه و افزایش تنش ها در خاورمیانه همیشه در تنش،  این نگرانی در جامعه بالا گرفته که آیا ایران با آمریکا و اسراییل وارد جنگ خواهد شد. پاسخ به این پرسش به دلایلی منفی است.

۱- هر چند اسراییل به اقدامات ایذایی و حتی تروریستی خود علیه ایران ادامه خواهد داد اما توان و جرات مواجهه رو در رو با ایران را ندارد و حداکثر در کشورهای ثالث با ایران درگیری خواهد داشت. به این معنا که سطح منازعه بیشتر امنیتی و برون مرزی و عملیات روانی است .

۲- آمریکا تا انتخابات سال بعد نه تنها با ایران درگیری نخواهد داشت بلکه از اقدامات اسراییل هم پشتیبانی نخواهد کرد.

۳- رهبری ایران در ۳۵ سال گذشته هیچ گاه اجازه نداده ایران وارد جنگ شود حتی در حادثه قتل دیپلمات‌های ایرانی در افغانستان که همه چیز مهیای یک جنگ تمام عیار بود و حوادث بعد از یازده سپتامبر. این سیاست همچنان با قوت اعمال می شود. رجز خوانی ها مکمل این سیاست است .

۴- جمهوری اسلامی از قرار گرفتن تاریخی و ساختاری در یک پارادوکس بزرگ رنج می برد. یعنی برای دوام و بقا نیازمند مواردی است چه در سطح منطقه ای و چه در سطح داخلی.

برای برخی از تصمیم گیران و تصمیم سازان شرایط با ثبات و عادی در داخل و خارج  وضعیتی ملال آور و حتی مشکوک و آتش زیر خاکستر تلقی می شود.

همین ویژگی که محصول مجموعه ای از رخدادهای تاریخی است از موانع اصلی توسعه ایران است بر همین اساس همیشه در مقطع حساس و سرنوشت ساز کنونی قرار داریم.

اما ضلع دیگر پارادوکس جنگ گریزی جمهوری اسلامی است  که اتفاقا وجه عقلانی دارد.  (در مقابل دفاع تمام عیار از تمامیت ارضی خصلت ملی ایرانیان است که مهمترین عامل بازدارنده است)  بنا براین تفوق و چیرگی سیاست جنگ گریزی در ساختار جمهوری اسلامی، نسبت  به ذهن و مواضع و عملکرد عناصر و نهادهای بحران زیست، مانع از آغاز یک جنگ خواهد شد اما بحران ها ادامه خواهد داشت.

آقایان، همین یک «گاف» کافی است