انگلیسی‌ها در قرن شانزدهم بر آمریکای شمالی قدم گذاشتند و به تدریج مستعمرات خود را در سواحل شرقی این سرزمین بسط دادند. قسمت بزرگی از سرزمین‌های شرقی در شمال آمریکا مستعمره بریتانیا شده بود و تجار بریتانیایی با استفاده از نیروی کار رایگان بردگان آفریقایی، از طریق بندر‌های غربی این کشور مانند «منچستر»، «گلاسگو» و «لیورپول» سیستم تجاری بسیار پرسود و بی‌سابقه‌ای ایجاد کردند.
در طول سده هفدهم، ۱۳ مهاجرنشین در سواحل شرقی آمریکای شمالی و در کنار اقیانوس اطلس شکل گرفتند. مهاجرنشین‌های انگلیسی موظف بودند فرآورده‌ها و مواد اولیه تولیدی خود را به طور انحصاری به بازرگانان انگلیسی فروخته و فقط کالای انگلیسی را خریداری و مصرف کنند و، چون این کار موجب ضرر آنان می‌شد، کم‌کم زمینه‌ساز نارضایتی مهاجرنشین‌ها شد.
در همین اوضاع، دولت انگلستان که به دلیل شرکت در جنگ‌های داخلی و خارجی مقروض شده بود، برای به دست آوردن درآمد، قانونی از پارلمان گذرانید (۱۷۶۵ م) که به موجب آن، احکام کلیه دادگاه‌ها باید به طور انحصاری بر روی اوراق مخصوص دارای تمبر نوشته شود و بهای این اوراق باید وارد خزانه دولت شود. این قانون که «قانون مالیات تمبر» نامیده شد، موجب بروز اختلاف میان انگلستان و مهاجرنشین‌های انگلیسی آمریکا شد که شانزده سال طول کشید و مهاجرنشین‌ها شورش کردند.
پارلمان انگلیس، برای رفع شکایت مهاجرنشین‌ها مالیات تمبر را لغو کرد؛ اما دولت انگلستان بر چای و برخی از کالا‌های دیگر مانند آهن، کاغذ و شیشه که از انگلیس به آمریکا صادر می‌شد، تعرفه گمرکی گزافی بست. مهاجرنشین‌ها به مقاومت برخاستند و خریدن کالا‌های انگلیسی را تحریم و حتی چند کشتی انگلیسی را غرق کردند. «جورج سوم» پادشاه انگلستان، از این پیشامد خشمگین شد و به قوای نظامی خود دستور داد تا به بندر «بوستون» حمله کنند. جنگ مهاجرنشین‌های انگلیسی با سپاهیان انگلیسی که از سال ۱۷۷۵ آغاز شد، هفت سال ادامه یافت.
در حین جنگ «بنجامین فرانکلین» که از آزادی‌خواهان آمریکا بود، به فرانسه رفت و آن دولت را به حمایت از شورشیان آمریکا برانگیخت و آتش جنگ مستعمراتی را میان انگلیس و فرانسه روشن کرد. «جورج واشینگتن» سردار معروف آمریکایی به کمک فرانسه، قسمت عمده‌ای از قوای انگلیس را مجبور به تسلیم کرد و فرانسوی‌ها هم در آب‌های اطراف هندوستان، نیروی دریایی انگلستان را شکست دادند و دولت انگلستان ناگزیر تقاضای صلح کرد. معاهده صلح در سال ۱۷۸۳ م، در قصر «ورسای» پاریس بسته شد. به موجب این معاهده مهاجرنشین‌های انگلیسی مستقل شدند و از ترکیب آنها کشور‌های متحد آمریکای شمالی به وجود آمد.