ای آقا و مولا! دنیا هر چقدر هم پیچیده و پرآشوب باشد، نام مبارک شما چراغ روشنی این عالم است. روزگار هر چقدر هم سرد و سخت باشد، وجود شما شعله گرم بر تن رنجور و یخ بسته روزگار است. هر شب با چشمانی اشک‌بار به سوی آسمان نگاه می‌کنم و از تو طلب یاری و کمک دارم. دلم برای آن روز می‌تپد که عدالت تو سراسر جهان را فرا بگیرد و ظلم و ستم ریشه‌کن شود.
ای یوسف زهرا، گناهانم اگر کوهی باشند از تو روی برنمی‌گردانم؛ غلام از ارباب روی برگرداند، کجا برود؟ از تو می‌خواهم که مرا ببخشی و دستم را بگیری؛ سرمنزل اول و آخر ما تو هستی؛ ما غلامان درگاه توایم که هرچه از خانه دور شویم، خودمان باخته‌ایم.
مولا جان!
در هر نمازی که می‌خوانم، قبله قنوتم به سمت توست؛ ظهور تو را از خدا می‌خواهم که آمدنت استجابت همه دعا‌های ماست.